„W pracach Sebastiana Krzywaka w naturalny sposób odbijają się rozwiązania pochodzące z cyfrowej rzeczywistości, inspirowane bardziej lub mniej świadomie sposobem działania narzędzi z programów graficznych. I jeżeli medium ciągle pozostaje farba, to już samo rozłożenie elementów składowych obrazu takich jak forma, kolor czy kompozycja jest już bardzo blisko logiki, jaką oferuje nam Photoshop. Sprawne oko dostrzeże echa takich narzędzi jak eraser tool, air brush, czy drop shadow. Na prace te możemy, zatem spojrzeć jako przykład malarstwa postanalogowego, gdzie właśnie motywy i rozwiązania typowe dla estetyki cyfrowej, stają się składnikami nowej wizualności”. Przemek Sowiński