Artysta węgierskiego pochodzenia, który tworzył i pracował we Francji aż do śmierci. Jeden z czołowych przedstawicieli abstrakcji geometrycznej. Uważany za prekursora i przedstawiciela nurtu op-art. Tworzył poprzez komponowanie układów, wykorzystując geometryczne kształty (najbardziej charakterystyczne są kompozycje w kształcie kostki). Tworzył iluzję przestrzennej głębi na powierzchniach dwuwymiarowych, wykorzystując do tego jedynie abstrakcyjne plamy barwne. Pierwotnie studiował medycynę, jednak po dwóch latach zmienił kierunek na malarstwo. Vasarely działał w węgierskim oddziale Bauhausu (Muhely) w Budapeszcie pod koniec lat 20. XX wieku. Od 1930 roku mieszkał w Paryżu, gdzie pracował jako grafik. Tam powstały jego pierwsze prace, tworzone przy pomocy rytmicznie ułożonych biało-czarnych elementów. Od 1955 powstawały cykle obrazów „optyczno-kinetycznych” sprawiających wrażenie pulsowania, falowania, wirowania lub migotania. Od roku 1960 artysta w manifestach teoretycznych rozwijał koncepcję alfabetu plastycznego zatytułowanego „Folklor planetarny”.
relief, akryl, drewno, 38 x 36 cm, każda z części
sygnowana na odwrocie na nalepce z opisem pracy z Galerii Denise René w Paryżu : 'Vasarely', edycja 28/50 (pozytyw), edycja 34/50 (negatyw); nalepki z Galerie Denise Rene Hans Mayer z Krefeld
Artysta węgierskiego pochodzenia, który tworzył i pracował we Francji aż do śmierci. Jeden z czołowych przedstawicieli abstrakcji geometrycznej. Uważany za prekursora i przedstawiciela nurtu op-art. Tworzył poprzez komponowanie układów, wykorzystując geometryczne kształty (najbardziej charakterystyczne są kompozycje w kształcie kostki). Tworzył iluzję przestrzennej głębi na powierzchniach dwuwymiarowych, wykorzystując do tego jedynie abstrakcyjne plamy barwne. Pierwotnie studiował medycynę, jednak po dwóch latach zmienił kierunek na malarstwo. Vasarely działał w węgierskim oddziale Bauhausu (Muhely) w Budapeszcie pod koniec lat 20. XX wieku. Od 1930 roku mieszkał w Paryżu, gdzie pracował jako grafik. Tam powstały jego pierwsze prace, tworzone przy pomocy rytmicznie ułożonych biało-czarnych elementów. Od 1955 powstawały cykle obrazów „optyczno-kinetycznych” sprawiających wrażenie pulsowania, falowania, wirowania lub migotania. Od roku 1960 artysta w manifestach teoretycznych rozwijał koncepcję alfabetu plastycznego zatytułowanego „Folklor planetarny”.