Fotografia jest nawiązaniem do popularnego na przełomie XIX i XX wieku motywu portretu wielokrotnego, powstającego dzięki odbiciu fotografowanego wizerunku w złączonych pod kątem lustrach. W historii polskiej fotografii najbardziej znanymi przykładami wykorzystania tego triku optycznego są Portrety wielokrotne Wacława Szpakowskiego (1912) i Stanisława Ignacego Witkiewicza (1916). Robakowski niekryjący fascynacji eksperymentami fotograficznymi Witkacego, o którym zrealizował film dokumentalny (1981), wykorzystywał motyw zwielokrotniania wizerunku w portretach dedykowanych Witkacemu i w wideo instalacji z multiplikacją własnego, sfilmowanego wizerunku. W prezentowanej pracy zwielokrotnił portret artystki, z którą współpracował w latach 90., m.in. autorki opracowań dźwiękowych do jego realizacji filmowych.

Praca reprodukowana w: Archiwa sztuki 2. Józef Robakowski. O Witkacym, red. Bożena Czubak, wyd. Fundacja Profile, Warszawa 2018