Dorota Łacek-Gorczyca (ur. 1965), 1986 - 1991 Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, dyplom na Wydziale Grafiki u prof. Andrzeja Pietscha oraz Formy Użytkowe, wystrój wnętrz - PLSP w Lublinie. Studia w pracowniach: rysunku, malarstwa, rzeźby, projektowania form reklamowych, liternictwa, książki, fotografii warsztatowej, fotografii reklamowej, sitodruku, litografii, wklęsłodruku, drzeworytu. Współtwórca „Teatru Sytuacji” w Krakowie. Prace Doroty Łacek Gorczycy znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie.

W malarstwie jako jedyna stosuje autorską technikę luminoforu, pozwalającą na oglądanie obrazu w ciemności. Dzięki zastosowaniu luminoforu (naturalnego związku wytwarzającego światło) artystka maluje dwa obrazy na jednym płótnie. Na odkrycie i oglądanie pierwszej jego warstwy pozwala światło, a drugiej - ciemność. Treść widziana w dzień, pogłębia swoje znaczenie w nocy, w odkryciu drugiego obrazu.

10
Dorota ŁACEK-GORCZYCA (ur. 1965)

Baptismus, 2011

luminofor (technika polegająca na użyciu farby zawierającej związek chemiczny wykazujący luminescencję lub fosforescencję), 120 cm x 80 cm, 2011, sygnowany

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Dorota Łacek-Gorczyca (ur. 1965), 1986 - 1991 Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, dyplom na Wydziale Grafiki u prof. Andrzeja Pietscha oraz Formy Użytkowe, wystrój wnętrz - PLSP w Lublinie. Studia w pracowniach: rysunku, malarstwa, rzeźby, projektowania form reklamowych, liternictwa, książki, fotografii warsztatowej, fotografii reklamowej, sitodruku, litografii, wklęsłodruku, drzeworytu. Współtwórca „Teatru Sytuacji” w Krakowie. Prace Doroty Łacek Gorczycy znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie.

W malarstwie jako jedyna stosuje autorską technikę luminoforu, pozwalającą na oglądanie obrazu w ciemności. Dzięki zastosowaniu luminoforu (naturalnego związku wytwarzającego światło) artystka maluje dwa obrazy na jednym płótnie. Na odkrycie i oglądanie pierwszej jego warstwy pozwala światło, a drugiej - ciemność. Treść widziana w dzień, pogłębia swoje znaczenie w nocy, w odkryciu drugiego obrazu.