Rzeźba powstała jako pierwszy, impresyjny szkic do dużej, 210 cm wysokiej rzeźby Balet, przedstawiającej tancerkę w tej właśnie pozie.
Monika Osiecka - urodzona w Mediolanie polska rzeźbiarka, autorka książki Fragmenty lustra - wydanej w 2011 nakładem wydawnictwa Słowo/obraz terytoria, stypendystka Akademii Sztuk Pięknych w Carrarze. Mieszka i tworzy w Warszawie.
Absolwentka Pracowni Rzeźby Grzegorza Kowalskiego (dyplom w 1994) na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Wcześniej studiowała filologię perską oraz włoską na Uniwersytecie Warszawskim, a w późniejszych latach studiowała rzeźbę także we Włoszech i we Francji. Do rzeźby dochodziła poprzez fascynację kulturą Włoch oraz Iranu, gdzie spędziła dzieciństwo i wczesną młodość (do czternastego roku życia mieszkała w Mediolanie i w Teheranie). Tworzy rzeźbę abstrakcyjną i figuratywną. Materiałem z wyboru jest kamień, w którym pracuje na międzynarodowych stażach i sympozjach rzeźbiarskich w całej Europie.
W 2014 artystka wygrała konkurs Office Départemental de la Culture de l'Orne na realizację monumentalnej rzeźby upamiętniającej 70-tą rocznicę bitwy I Dywizji Pancernej generała S. Maczka pod Falaise, o Mont-Ormel, tzw.„Maczugę” i będącej jednocześnie ostatnim etapem projektu Otto Freundlicha "La Voie Européenne de la Paix".
W 2021 roku została zaproszona przez prezydenta m. st. Warszawy i Fundację Pamięci o Bohaterach Powstania Warszawskiego do stworzenia pomnika Kobietom Powstania Warszawskiego, którego oficjalne odsłonięcie miało miejsce 2 października na placu Krasińskich w Warszawie.
Rzeźba brąz patynowany,
wymiary wys. 28 cm, rok 2022
Rzeźba powstała jako pierwszy, impresyjny szkic do dużej, 210 cm wysokiej rzeźby Balet, przedstawiającej tancerkę w tej właśnie pozie.
Monika Osiecka - urodzona w Mediolanie polska rzeźbiarka, autorka książki Fragmenty lustra - wydanej w 2011 nakładem wydawnictwa Słowo/obraz terytoria, stypendystka Akademii Sztuk Pięknych w Carrarze. Mieszka i tworzy w Warszawie.
Absolwentka Pracowni Rzeźby Grzegorza Kowalskiego (dyplom w 1994) na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Wcześniej studiowała filologię perską oraz włoską na Uniwersytecie Warszawskim, a w późniejszych latach studiowała rzeźbę także we Włoszech i we Francji. Do rzeźby dochodziła poprzez fascynację kulturą Włoch oraz Iranu, gdzie spędziła dzieciństwo i wczesną młodość (do czternastego roku życia mieszkała w Mediolanie i w Teheranie). Tworzy rzeźbę abstrakcyjną i figuratywną. Materiałem z wyboru jest kamień, w którym pracuje na międzynarodowych stażach i sympozjach rzeźbiarskich w całej Europie.
W 2014 artystka wygrała konkurs Office Départemental de la Culture de l'Orne na realizację monumentalnej rzeźby upamiętniającej 70-tą rocznicę bitwy I Dywizji Pancernej generała S. Maczka pod Falaise, o Mont-Ormel, tzw.„Maczugę” i będącej jednocześnie ostatnim etapem projektu Otto Freundlicha "La Voie Européenne de la Paix".
W 2021 roku została zaproszona przez prezydenta m. st. Warszawy i Fundację Pamięci o Bohaterach Powstania Warszawskiego do stworzenia pomnika Kobietom Powstania Warszawskiego, którego oficjalne odsłonięcie miało miejsce 2 października na placu Krasińskich w Warszawie.