Wydany w 1928 album „Teka autolitografii Czartaka” zawiera prace artystów związanych z regionalną grupą skupiającą poetów, pisarzy, malarzy i grafików rozmiłowanych w Beskidzie. Poza Kowarskim znalazły się tam grafiki Weissa, Czyżewskiego, Pronaszki, Fałata i innych.
Malarz, związany z międzywojennymi ugrupowaniami Jednoróg, Rytm i Pryzmat. Kształcił się w SSP w Odessie (1908-1910) oraz w akademii petersburskiej (1911-1918). Uczył malarstwa dekoracyjnego w krakowskiej ASP, oraz od 1929 malarstwa sztalugowego w warszawskiej SSP. Artysta początkowo nawiązywał do twórczości pejzażystów rosyjskich z przełomu XIX/XX w., szukał inspiracji w jurajskich pejzażach Courbeta. Jego malarstwo cechuje monumentalizm, osiągnięty przy pomocy syntetycznej, uproszczonej formy i zgaszonej, powściągliwej kolorystyki.
autolitografia na kremowej tincie, 15,7 x 19,3 cm, wym. arkusza: 20,7 x 27 cm,
z albumu: Teka autolitografii Czartaka, Kraków, 1928,
sygn. na kamieniu l.d.: F. K.
Wydany w 1928 album „Teka autolitografii Czartaka” zawiera prace artystów związanych z regionalną grupą skupiającą poetów, pisarzy, malarzy i grafików rozmiłowanych w Beskidzie. Poza Kowarskim znalazły się tam grafiki Weissa, Czyżewskiego, Pronaszki, Fałata i innych.
Malarz, związany z międzywojennymi ugrupowaniami Jednoróg, Rytm i Pryzmat. Kształcił się w SSP w Odessie (1908-1910) oraz w akademii petersburskiej (1911-1918). Uczył malarstwa dekoracyjnego w krakowskiej ASP, oraz od 1929 malarstwa sztalugowego w warszawskiej SSP. Artysta początkowo nawiązywał do twórczości pejzażystów rosyjskich z przełomu XIX/XX w., szukał inspiracji w jurajskich pejzażach Courbeta. Jego malarstwo cechuje monumentalizm, osiągnięty przy pomocy syntetycznej, uproszczonej formy i zgaszonej, powściągliwej kolorystyki.