Pochodzenie:
– kolekcja prywatna, Polska;
– Galerie Bargera-Gmurzynska, Kolonia


Wystawiany:
– „Mela Muter: First One Man Exhibition in America of an Illustrious French Painter”, Maxwell Galleries, San Francisco, 5 lipca – 6 sierpnia 1966;
– „Mela Muter 1876–1967. Retrospektiv-Ausstellung”, Galerie Gmurzynska, Kolonia, 1967



„Mela Muter wspaniale przysłużyła się malarstwu polskiemu, poprzez najbardziej świadome, jak tylko można sobie wyobrazić, potwierdzenie swojej własnej osobowości „ […] Była przede wszystkim jedną z tych silnych indywidualności, jednym z najznakomitszych odkrywców sztuki narodowej. Jedynie temu właśnie zawdzięcza, że zalicza się ją do „École de Paris”.

Dzięki Francji stała się równocześnie wybitną przedstawicielką „Art vivant” i wielkim polskim malarzem [...]. A. Salmon, „Le peinture de Mela Muter”, „Pologne Litt&aire” 1933, nr 87, s. 5 (tłum. z francuskiego – B. Nawrocki)



Dla Meli Muter zarówno pejzaże z doliny Rodanu, jak i Villeneuve-lès-Avignon czy sam Awinion stanowiły niezaprzeczalne źródło natchnienia. Już same widoki na zabudowania miejskie z pobliskich wzgórz, jak i malownicze uliczki, czy jego zabytki wielokrotnie pojawiały się w skąpanych nasyconymi barwami obrazach artystki. Mury XIV-wiecznego Fortu Świętego Andrzeja, Bazylika Św. Piotra, Kościół Saint-Didier – to jedne z najczęściej pojawiających się historycznych budynków Awinionu w twórczości Melanii. Do tego zestawienia dołącza również Kościół Saint-Agricole, czego przykładem jest zamieszczony w ofercie aukcyjnej obraz. Kompozycja przedstawia masywną bryłę budynku ujętą w oszczędnej, przygaszonej palecie barw. Wyjątkowym walorem pracy jest wprowadzenie do kompozycji elementu sztafażu, w postaci kobiety na schodach. Obok bardzo ekspresyjnej, fakturowej powierzchni, poprzez użycie przez artystkę impastu, charakterystyczną cechą jej malarstwa jest również wykorzystanie ciasnego kadru.

07
Mela (Mutermilch Maria Melania) MUTER (1876 Warszawa - 1967 Paryż)

Awinion, Kościół Saint-Agricole, 1935 r.

olej, płyta, 50 × 61 cm
sygn. l. d.: „Muter” (zatarta)
na odwrocie napis ołówkiem: „Avignon St Agricole”,
nalepki z: 1) Galerii Gmurzynska w Kolonii, 2) Galerii Bargera w Kolonii, 3) Galerii Maxwell w San Francisco

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Pochodzenie:
– kolekcja prywatna, Polska;
– Galerie Bargera-Gmurzynska, Kolonia


Wystawiany:
– „Mela Muter: First One Man Exhibition in America of an Illustrious French Painter”, Maxwell Galleries, San Francisco, 5 lipca – 6 sierpnia 1966;
– „Mela Muter 1876–1967. Retrospektiv-Ausstellung”, Galerie Gmurzynska, Kolonia, 1967



„Mela Muter wspaniale przysłużyła się malarstwu polskiemu, poprzez najbardziej świadome, jak tylko można sobie wyobrazić, potwierdzenie swojej własnej osobowości „ […] Była przede wszystkim jedną z tych silnych indywidualności, jednym z najznakomitszych odkrywców sztuki narodowej. Jedynie temu właśnie zawdzięcza, że zalicza się ją do „École de Paris”.

Dzięki Francji stała się równocześnie wybitną przedstawicielką „Art vivant” i wielkim polskim malarzem [...]. A. Salmon, „Le peinture de Mela Muter”, „Pologne Litt&aire” 1933, nr 87, s. 5 (tłum. z francuskiego – B. Nawrocki)



Dla Meli Muter zarówno pejzaże z doliny Rodanu, jak i Villeneuve-lès-Avignon czy sam Awinion stanowiły niezaprzeczalne źródło natchnienia. Już same widoki na zabudowania miejskie z pobliskich wzgórz, jak i malownicze uliczki, czy jego zabytki wielokrotnie pojawiały się w skąpanych nasyconymi barwami obrazach artystki. Mury XIV-wiecznego Fortu Świętego Andrzeja, Bazylika Św. Piotra, Kościół Saint-Didier – to jedne z najczęściej pojawiających się historycznych budynków Awinionu w twórczości Melanii. Do tego zestawienia dołącza również Kościół Saint-Agricole, czego przykładem jest zamieszczony w ofercie aukcyjnej obraz. Kompozycja przedstawia masywną bryłę budynku ujętą w oszczędnej, przygaszonej palecie barw. Wyjątkowym walorem pracy jest wprowadzenie do kompozycji elementu sztafażu, w postaci kobiety na schodach. Obok bardzo ekspresyjnej, fakturowej powierzchni, poprzez użycie przez artystkę impastu, charakterystyczną cechą jej malarstwa jest również wykorzystanie ciasnego kadru.