Prezentowa figurka dziewczynki to doskonały przykład polskiego stylu Art déco, mającego swoje źródła w Szkole Przemysłu Drzewnego w Zakopanem, gdzie od czasu dyrektury Karola Stryjeńskiego (1887-1932), w fenomenalny sposób rozwinęła się polska sztuka rzeźbiarska i dekoracyjna. Stryjeński objął stanowisko dyrektora szkoły w 1923 roku i przeprowadził jej gruntowną reformę. "Odrzucił akademickie kopiowanie klasycznych wzorów, kładąc nacisk na rozwój indywidualnych zdolności wychowanków. W drewnianych rzeźbach jego uczniów - m.in. Antoniego Kenara i Marina Wnuka - doszukać się można wpływu kubizmu i formizmu, a zarazem inspiracji sztuką ludową Podhala. Te zwarte, poddane kubizująco-geometrycznej syntezie rzeźby są charakterystycznymi przykładami stylu polskiej sztuki dekoracyjnej lat dwudziestych, który triumfował na wystawie paryskiej w 1925 roku. Prowadzona przez Stryjeńskiego "szkoła drzewna" otrzymała tam dwie główne nagrody - za metody nauczania i za drzeworyty - oraz złoty medal w dziedzinie rzeźby" (Janusz Antos, [Karol Stryjeński] Narodowe art. deco, [w:] Rzeczy niepospolite, s. 69). Rzeźba dziewczynki została stworzona najpewniej w drugiej połowie lat 20. XX w., przez nieustalonego ucznia szkoły lub w kręgu jej oddziaływań artystycznych. Świetna kompozycja pracy, dynamiczne ujęcie postaci dziecka - z podniesionymi rękami i pochyloną głową oraz umieszczenie rzeźby na charakterystycznym, stabilnym postumencie, pozwala myśleć o tej rzeźbie jako dziele wywodzącym się ze "Szkoły Zakopiańskiej".