"Świetnie malowany, psychologiczny wizerunek własny artysty znakomicie wpisuje się w cykl autoportretów które artysta malował przez całe swoje twórcze życie. Obfitość i różnorodność autoportretów wynikała ze świadomości symbolu i znaczenia artysty w sztuce w sztuce przełomu wieków. Jako twórca właśnie przyjął na siebie rolę wizjonera, kreatora, duchownego patrona. W autoportretach Jacek Malczewski wiernie odtwarzał rysy zewnętrzne, prawie nigdy nie próbując zdradzać swoich przeżyć. Twarz pozostała na ogół zamknięta, niedostępna. Świat wewnętrzny z wielkim bogactwem uczuć sugerowałyby często postaci, bądź rekwizyty towarzyszące malarzowi.
Przestawiona na obrazie św. Agnieszka Rzymianka urodziła się w Rzymie ok. 291 roku, zamęczona za panowania Dioklecjana ok. 304 roku w nieznanych okolicznościach. Dziewica i męczennica chrześcijańska, święta kościoła katolickiego i prawosławnego. Z jej osobą wiąże się kilka ludowych przysłowi z których dwa mogą odnosić się do ikonografii obrazu: "Na świętą Agnieszkę - wychodzi woda na ścieżkę" oraz "Agnieszka łaskawa - puszcza skowronka z rękawa". Skowronek niepozorny, szaropiórny ptaszek kojarzony jest z nadejściem wiosny, a także z przebudzeniem poranka i radością życia. (...)"
Cytowane fragmenty z ekspertyzy p. Katarzyny Posiadały z września 2016 r.