PROWENIENCJA:
Pozyskany bezpośrednio z pracowni artysty. Kolekcja prywatna: Nieszawer & Princ
Jacques Chapiro, syn rzeźbiarza w drewnie, rozpoczął swoją edukację artystyczną w wieku dziesięciu lat. W 1915 r. Przeniósł się do Polski i uczęszczał do Szkoły Sztuk Pięknych w Charkowie, aw 1918 r. Przeniósł się na Ukrainę, aby studiować w Akademii Sztuk Pięknych w Kijowie. W czasie wojny domowej w Rosji przyczynił się do rewolucji, projektując plakaty. W 1921 roku studiował w Piotrogrodzkiej Szkole Sztuk Pięknych, pracując jako asystent scenografa u konstruktywistycznego reżysera teatralnego Meyerholda. Później pracował dla znanych reżyserów teatralnych Stanisławskiego i Wachtangowa. W 1925 roku Chapiro wyjechał z Rosji do Paryża i przez następne pięć lat mieszkał w La Ruche. Podczas okupacji znalazł schronienie w Carpentras, w Prowansji i Serres w Alpach Wysokich. Po wojnie wrócił do Paryża i jest autorem książki zawierającej anegdotyczne opowieści o życiu codziennym artystów mieszkających w La Ruche.
olej, płótno
wymiary: 89.5 x 57cm
sygn. ‘Jacques Chapiro’ (prawy dół)
PROWENIENCJA:
Pozyskany bezpośrednio z pracowni artysty. Kolekcja prywatna: Nieszawer & Princ
Jacques Chapiro, syn rzeźbiarza w drewnie, rozpoczął swoją edukację artystyczną w wieku dziesięciu lat. W 1915 r. Przeniósł się do Polski i uczęszczał do Szkoły Sztuk Pięknych w Charkowie, aw 1918 r. Przeniósł się na Ukrainę, aby studiować w Akademii Sztuk Pięknych w Kijowie. W czasie wojny domowej w Rosji przyczynił się do rewolucji, projektując plakaty. W 1921 roku studiował w Piotrogrodzkiej Szkole Sztuk Pięknych, pracując jako asystent scenografa u konstruktywistycznego reżysera teatralnego Meyerholda. Później pracował dla znanych reżyserów teatralnych Stanisławskiego i Wachtangowa. W 1925 roku Chapiro wyjechał z Rosji do Paryża i przez następne pięć lat mieszkał w La Ruche. Podczas okupacji znalazł schronienie w Carpentras, w Prowansji i Serres w Alpach Wysokich. Po wojnie wrócił do Paryża i jest autorem książki zawierającej anegdotyczne opowieści o życiu codziennym artystów mieszkających w La Ruche.