Do obrazu dołączona jest ekspertyza p. Elżbiety Zawistowskiej z dn. 10 sierpnia 2007 r.
Proweniencja:
Autoportret z dziewczynką należał do zespołu prac składających się na spuściznę pośmiertną Tadeusza Makowskiego; oznaczony został numerem 108.
Z paryskiej pracowni artysty przejęła go siostra Makowskiego, Karolina Niedzielowa, by następnie przekazać obraz swej córce, Janinie Adamek.
W rękach tej ostatniej pozostawał jeszcze w latach 70, by następnie trafić do kolekcji prywatnej.
[Prezentowany] obraz stanowi przykład typowej, dość ciemnej gamy kolorystycznej, charakteryzującej wiele prac – nie tylko o tematyce dziecięcej – z okresu przełomu 1919-1920 do ok. 1922. Nasycone brunatno-czerwone i niebieskie tony, które występują w „Autoportrecie z dziewczynką“ można spotkać np. w największej formatowo kompozycji artysty „Wieśniacy (Paysans)“ z 1921 roku (olej, na płótnie, 185,5 x 226, wł. Muzeum Narodowe w Warszawie).
Za ekspertyzą Elżbiety Zawistowskiej
Obraz opisany i reprodukowany, m.in.:
– W. Jaworska, Tadeusz Makowski. Życie i twórczość, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, Wrocław-Warszawa-Kraków 1964, il. 86 na s. 157; katalog: s. 337, nr 306.
olej, deska
71,3 x 33,6 cm
sygn. wydrapana na odwrocie deski: Makowski
– niżej, również wydrapany, kolejny numer spisu spuścizny artysty: N.108.
– ponadto w lewym górnym rogu ukośnie numer (ołówkiem): 108
Do obrazu dołączona jest ekspertyza p. Elżbiety Zawistowskiej z dn. 10 sierpnia 2007 r.
Proweniencja:
Autoportret z dziewczynką należał do zespołu prac składających się na spuściznę pośmiertną Tadeusza Makowskiego; oznaczony został numerem 108.
Z paryskiej pracowni artysty przejęła go siostra Makowskiego, Karolina Niedzielowa, by następnie przekazać obraz swej córce, Janinie Adamek.
W rękach tej ostatniej pozostawał jeszcze w latach 70, by następnie trafić do kolekcji prywatnej.
[Prezentowany] obraz stanowi przykład typowej, dość ciemnej gamy kolorystycznej, charakteryzującej wiele prac – nie tylko o tematyce dziecięcej – z okresu przełomu 1919-1920 do ok. 1922. Nasycone brunatno-czerwone i niebieskie tony, które występują w „Autoportrecie z dziewczynką“ można spotkać np. w największej formatowo kompozycji artysty „Wieśniacy (Paysans)“ z 1921 roku (olej, na płótnie, 185,5 x 226, wł. Muzeum Narodowe w Warszawie).
Za ekspertyzą Elżbiety Zawistowskiej
Obraz opisany i reprodukowany, m.in.:
– W. Jaworska, Tadeusz Makowski. Życie i twórczość, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, Wrocław-Warszawa-Kraków 1964, il. 86 na s. 157; katalog: s. 337, nr 306.