Wystawiany:
-) Królicza nora, Galeria Sztuki Wozownia, Toruń, 2017, (solo show); -) Instytucja sztuki, Galeria Miejska Arsenał, Poznań, 2016.
Literatura:
- Kwartalnik Rzeźby Orońsko, nr 1-2/2017, Natalia Cieślak, Znikający trickster. O twórczości Damiana Reniszyna;
-) Magazyn SZUM, nr 16, str. 190-191, Daga Ochendowska, Damian Reniszyn, Królicza nora;
-) Instytucja sztuki, Galeria Miejska Arsenał, Poznań 2017, (katalog wystawy);
-) Woof Woof Arf Arf, magazyn artystyczno-naukowy, nr 3 grudzień 2016, Czarna dziura, Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu.


O Autoportrecie II z cyklu LIMITED EDITION Natalia Cieślak pisze:
"(...) Performerskie wcielenie Reniszyna stoi przede wszystkim w centrum jego ostatnich realizacji, w których zaczął flirtować z nowymi technologiami. Cykl Limited Edition (2015) składa się z szeregu prac stworzonych przy użyciu skanowania i druku 3D.
(...) W Autoportrecie II dochodzi do całkowitego spłaszczenia wizerunku jego ciała, które zostaje rozczłonkowane, rozbite na fragmenty i wciśnięte w czarne tło. Kształty i kontury twarzy, rąk, nóg czy korpusu stają się zdeformowane, co
przeczy idei (auto)portretu, mającego zachować pamięć o wyglądzie danej osoby. Obrazy te na pierwszy rzut oka zdają się być bliskie pracom Aliny Szapocznikow, składającym się na Zielnik (1972) -cykl odlewów sylwetki Piotra, syna
rzeźbiarki. Poliestrowe odciski, mimo "sprasowania", zachowywały jednak reliefowe jakości, których u Reniszyna brak z racji zastosowanego przez niego medium. W autoportretach artysty próżno szukać również obecnej u Szapocznikow
biologicznej metafory: zamiast unifikować się z naturą, odwołał się on do aspektu płynnego przechodzenia między fizyczną realnością a wirtualnością przestrzeni cyfrowej. (...)"
Natalia Cieślak
(fragment tekstu z katalogu do wystawy Instytucja sztuki, Galeria Miejska Arsenał, Poznań)