Malarz i pedagog, związany ze środowiskiem artystycznym Śląska i Zagłębia. W latach 1950 – 1956 studiował w krakowskiej ASP, gdzie w 1956 uzyskał dyplom u H. Rudzkiej-Cybisowej. Za rysunek otrzymał w 1959 nagrodę i stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki. W latach 60. uczył rysunku w mysłowickim liceum ogólnokształcącym . Artysta miał siedem wystaw indywidualnych, pierwszą w 1964 w Sosnowcu. Z ważniejszych wystaw zbiorowych - uczestniczył w wystawie polskiej plastyki w Ostrawie w 1963 i 1964 oraz w 1980 w BWA w Katowicach. Malował pejzaże, widoki odwiedzanych miast: Gdańska, Helu, Sandomierza, Krynicy, Zakopanego, często podejmował tematykę śląskiego krajobrazu przemysłowego, rzadziej malował portrety i martwe natury. Jego koloryzm jest początkowo łagodnie wyciszony, w latach siedemdziesiątych malarskość barwnych plam i płaszczyzn ustępuje barwnemu linearyzmowi. W pracach póżniejszych artysta wraca do malarskości, tym razem nasyconej ekspresją żywych, intensywnych kolorów, zbliżających jego twórczość do fowizmu Vlamincka.