Okazały wizerunek własny, praca z wczesnego okresu twórczości Hofmana, jawi się jako obraz o symbolicznym przesłaniu. Oto młody mężczyzna, pełen sił twórczych artysta, przepojony wiarą w siebie i w swoje przesłanie, z fantazyjną kokardą pod szyją zastyga w bezruchu trzymając w ręce czerwony kwiat. W tym geście zawiera się być może aluzja do osobistych wydarzeń w życiu artysty, a czerwień płatków, kokardy mogłaby się odnosić do uczuć, jakimi darzył swą żonę Adę, muzę wielu własnych obrazów, być może odnoszą się do zaangażowania i pasji, z jakim podchodził do świata, do jego przesłanek egzystencjalnych, twórczych, filozoficznych. Tę kwestię dopowiadają alegoryczne postacie znajdujące się za malarzem: postać dojrzałej kobiety okrytej ciemną chustą, zastygłej w geście o tragicznym znaczeniu z samotnym drzewem o pożółkłych liściach w jej tle i młoda, uduchowiona dziewczyna o jasnych włosach z dłońmi uniesionymi, za którą w dali widać budynki domostwa. Są one personifikacjami życia tragicznego i uduchowionego, symbolami tragedii i radości, młodości i starości, życia i śmierci. W pozie artysty odzywają się silne inspiracje twórczością Jacka Malczewskiego, duchowego i artystycznego mistrza Wlastimila Hofmana.