„Analizując je (autoportrety) można zauważyć, że oprócz dążenia do przedstawienia własnej osobowości i różnych stanów psychicznych, wyraźnie czytelna jest chęć przedstawienia siebie jako „wybranka muz”, natchnionego artysty.”
Kułakowska K. [w], Obrazy Wlastimila Hofmana z kolekcji Polskich i Czeskich, Jelenia Góra, Szklarska Poręba 2003, s. 18
Hofman, portrecista, tworzył również bardzo wiele autoportretów. Podobnie zresztą jak jego mistrz - Jacek Malczewski, u którego Wlastimil Hofman uczył się podczas studiów w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych w latach 1895-1899.
Prezentowany „Autoportret” powstał w 1924 roku. Czterdziestotrzyletni wówczas artysta był u szczytu twórczych możliwości i popularności. Był doceniany i wystawiany nie tylko w Polsce. W 1921 roku francuskie Societe Nationale de Beaux Arts zaproponowało artyście tytuł członkowski, wcześniej jako pierwszy Polak otrzymał nominację na członka wiedeńskiej Galerii Secesji. Także w 1921 r. zbudował dom z pracownią i osiedlił się w Krakowie. Sądząc po specyficznym modelunku, dużych kontrastach, a jednocześnie ciepłych i „radosnych” barwach użytych przy komponowaniu prezentowanego w katalogu wizerunku własnego, wnioskować można, że Hofman bardzo dobrze czuł ducha „szalonych lat 20.”. Wtedy przecież w Paryżu, z którego nie tak dużo wcześniej przeprowadził się artysta, tworzyli m.in. Picasso, Chagall czy cała École de Paris. Wpływ sztuki paryskiej i ogólnie europejskiej, był u Hofmana w tym okresie bardzo widoczny, czego przykładem jest oferowany „Autoportert” z 1924 r.
olej, tektura, 48,5 × 34,5 cm
sygn. i dat. p. d.: Wlastimil Hofman 1924
„Analizując je (autoportrety) można zauważyć, że oprócz dążenia do przedstawienia własnej osobowości i różnych stanów psychicznych, wyraźnie czytelna jest chęć przedstawienia siebie jako „wybranka muz”, natchnionego artysty.”
Kułakowska K. [w], Obrazy Wlastimila Hofmana z kolekcji Polskich i Czeskich, Jelenia Góra, Szklarska Poręba 2003, s. 18
Hofman, portrecista, tworzył również bardzo wiele autoportretów. Podobnie zresztą jak jego mistrz - Jacek Malczewski, u którego Wlastimil Hofman uczył się podczas studiów w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych w latach 1895-1899.
Prezentowany „Autoportret” powstał w 1924 roku. Czterdziestotrzyletni wówczas artysta był u szczytu twórczych możliwości i popularności. Był doceniany i wystawiany nie tylko w Polsce. W 1921 roku francuskie Societe Nationale de Beaux Arts zaproponowało artyście tytuł członkowski, wcześniej jako pierwszy Polak otrzymał nominację na członka wiedeńskiej Galerii Secesji. Także w 1921 r. zbudował dom z pracownią i osiedlił się w Krakowie. Sądząc po specyficznym modelunku, dużych kontrastach, a jednocześnie ciepłych i „radosnych” barwach użytych przy komponowaniu prezentowanego w katalogu wizerunku własnego, wnioskować można, że Hofman bardzo dobrze czuł ducha „szalonych lat 20.”. Wtedy przecież w Paryżu, z którego nie tak dużo wcześniej przeprowadził się artysta, tworzyli m.in. Picasso, Chagall czy cała École de Paris. Wpływ sztuki paryskiej i ogólnie europejskiej, był u Hofmana w tym okresie bardzo widoczny, czego przykładem jest oferowany „Autoportert” z 1924 r.