Leon Wyczółkowski w swojej twórczości podejmował tematy pejzażu, martwej natury, scen rodzajowych oraz portretu. Jako artysta wszechstronny korzystał z różnych technik od malarstwa po grafikę, w tym najnowsze jej odmiany jak fluoroforta. Portrety autorstwa Leona Wyczółkowskiego to niemal studia psychologiczne oddające wiernie nie tylko rysy twarzy modela, ale również jego stan emocjonalny. Dzięki temu oraz częstemu stosowaniu zawężonej gamy barwnej, niezwykle rzadkie wizerunki wykonane w technice olejnej, akwareli, pasteli czy grafice, stają się równocześnie nastrojowymi kompozycjami. Cechy te można śledzić przede wszystkim na wizerunkach własnych Leona Wyczółkowskiego, gdzie malarz w swobodny, ale równocześnie precyzyjny sposób dokumentował zmiany zachodzące w fizjonomii, stroju, czy w warstwie formalnej, natężeniu światła w kompozycji.
Artysta malował konterfekty na zamówienie lecz najbardziej cenił te, które tworzył dla przyjaciół. Wśród sportretowanych przez Leona Wyczółkowskiego znaleźli się koledzy po fachu: Józef Chełmoński, Juliusz Kossak, Stanisław Witkiewicz, Konstanty Laszczka, Jacek Malczewski, oraz literaci i kolekcjonerzy: Władysław Reymont, Jan Kasprowicz, Tadeusz Żuk-Skarszewski, Feliks „Mangghi” Jasieński, Erazm Barącz. Wśród pozostałych portretów wyróżniają się wizerunki: Natalii Siennickiej - aktorki, Marty Nieziemskej-Rawczyńskiej - pianistki, rodzeństwa Zofii Jahoda-Broniewskiej i Roberta Jahody Żółtowskiego - krakowskich introligatorów, Jerzego Warchałowskiego - architekta.
Oferowany autoportret Leona Wyczółkowskiego nosi dedykację dla krakowskiego adwokata doktora Teodora Koscha, który służył artyście pomocą prawną, podobnie jak na przykład: Ignacemu Paderewskiemu i Henrykowi Sienkiewiczowi. Doktor Kosch zgromadził również ciekawą kolekcję dzieł malarza, a sam został sportretowany w 1913 roku w autolitografii (por. MNK III-ryc.-1247)
akwarela, karton; 48 x 40,3 cm;
sygn. i dat. wraz z dedykacją l. g.: Dr. Koschowi / LWyczół / 1913 (ołówkiem).
na odwrocie dwukrotnie numer (kredką): 2467.
Leon Wyczółkowski w swojej twórczości podejmował tematy pejzażu, martwej natury, scen rodzajowych oraz portretu. Jako artysta wszechstronny korzystał z różnych technik od malarstwa po grafikę, w tym najnowsze jej odmiany jak fluoroforta. Portrety autorstwa Leona Wyczółkowskiego to niemal studia psychologiczne oddające wiernie nie tylko rysy twarzy modela, ale również jego stan emocjonalny. Dzięki temu oraz częstemu stosowaniu zawężonej gamy barwnej, niezwykle rzadkie wizerunki wykonane w technice olejnej, akwareli, pasteli czy grafice, stają się równocześnie nastrojowymi kompozycjami. Cechy te można śledzić przede wszystkim na wizerunkach własnych Leona Wyczółkowskiego, gdzie malarz w swobodny, ale równocześnie precyzyjny sposób dokumentował zmiany zachodzące w fizjonomii, stroju, czy w warstwie formalnej, natężeniu światła w kompozycji.
Artysta malował konterfekty na zamówienie lecz najbardziej cenił te, które tworzył dla przyjaciół. Wśród sportretowanych przez Leona Wyczółkowskiego znaleźli się koledzy po fachu: Józef Chełmoński, Juliusz Kossak, Stanisław Witkiewicz, Konstanty Laszczka, Jacek Malczewski, oraz literaci i kolekcjonerzy: Władysław Reymont, Jan Kasprowicz, Tadeusz Żuk-Skarszewski, Feliks „Mangghi” Jasieński, Erazm Barącz. Wśród pozostałych portretów wyróżniają się wizerunki: Natalii Siennickiej - aktorki, Marty Nieziemskej-Rawczyńskiej - pianistki, rodzeństwa Zofii Jahoda-Broniewskiej i Roberta Jahody Żółtowskiego - krakowskich introligatorów, Jerzego Warchałowskiego - architekta.
Oferowany autoportret Leona Wyczółkowskiego nosi dedykację dla krakowskiego adwokata doktora Teodora Koscha, który służył artyście pomocą prawną, podobnie jak na przykład: Ignacemu Paderewskiemu i Henrykowi Sienkiewiczowi. Doktor Kosch zgromadził również ciekawą kolekcję dzieł malarza, a sam został sportretowany w 1913 roku w autolitografii (por. MNK III-ryc.-1247)