PROWENIENCJA:
Kolekcja prywatna: Nieszawer & Princ
LITERATURA:
Peintres Juifs de l'École de Paris 1905-1939, Éditions Denoël, Paris 2000, s. 64. Jewish Artists of the School of Paris 1905-1939, Somogy Editions d'Art, Paryż 2015, s. 62. Historie artystów żydowskich ze szkoły paryskiej 1905-1939, Les Étoiles Éditions, 2020, s. 71.
Praca ta zostanie umieszczona w katalogu artysty raisonné autorstwa Isabel Schröer. Malarz, grafik, typograf i krytyk, Henryk Berlewi był jedną z głównych postaci sztuki konstruktywistycznej w Polsce lat 20. XX wieku. Studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (1904-1909), Antwerpii (1909-1910 ) i Paryżu (1911-1912). W 1913 roku Berlewi wrócił do Warszawy, aby kontynuować naukę w School of Design. Podczas I wojny światowej odkrył futuryzm i dadaizm. W 1921 roku poznał El Lissitzky'ego i podążył za nim do Berlina, gdzie porzucił sztukę figuratywną na rzecz czystej konstruktywistycznej abstrakcji. W 1924 roku Berlewi opublikował w czasopiśmie Der Sturm swój manifest Mechano-Faktura (Mechano-Faktur: rytm geometrycznych kształtów i czystych kolorów dających iluzję wibracji i ruchu). W tym samym roku w warszawskim salonie samochodowym Austro-Daimler odbyła się jego pierwsza indywidualna wystawa. W 1926 roku Berlewi zakończył badania nad Mechano-Fakturą i powrócił do sztuki figuratywnej i scenografii teatralnej. W 1927 r. Osiadł w Paryżu, w latach 1928–1938 podróżował do Belgii, gdzie malował portrety postaci politycznych i literackich. W tym czasie dowiedział się, że jest ciężko chory i zaprzestał wszelkiej działalności artystycznej. W 1942 r. Opuścił Paryż, schronił się w Nicei i wstąpił do ruchu oporu (1943–1944). On tylko odkrył zamiłowanie do sztuki w 1947 roku chciał „przywrócić przedmiot” i produkowane nadal skład życia inspirowane przez francuskich mistrzów 17 wieku. W 1957 roku wystawa poświęcona prekursorom sztuki abstrakcyjnej w Polsce w Galerie Denise René w Paryżu skłoniła go do wznowienia badań nad Mechano-Fakturą, która jest dziś uważana za jedno z kluczowych źródeł op-artu.
Ołówek, papier
29 x 22cm
sygn. ‚HenrykBerlewi’, ‘SelfAutoportrait’ (po środku),
datowany ‘1911’ (prawy dół)
PROWENIENCJA:
Kolekcja prywatna: Nieszawer & Princ
LITERATURA:
Peintres Juifs de l'École de Paris 1905-1939, Éditions Denoël, Paris 2000, s. 64. Jewish Artists of the School of Paris 1905-1939, Somogy Editions d'Art, Paryż 2015, s. 62. Historie artystów żydowskich ze szkoły paryskiej 1905-1939, Les Étoiles Éditions, 2020, s. 71.
Praca ta zostanie umieszczona w katalogu artysty raisonné autorstwa Isabel Schröer. Malarz, grafik, typograf i krytyk, Henryk Berlewi był jedną z głównych postaci sztuki konstruktywistycznej w Polsce lat 20. XX wieku. Studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (1904-1909), Antwerpii (1909-1910 ) i Paryżu (1911-1912). W 1913 roku Berlewi wrócił do Warszawy, aby kontynuować naukę w School of Design. Podczas I wojny światowej odkrył futuryzm i dadaizm. W 1921 roku poznał El Lissitzky'ego i podążył za nim do Berlina, gdzie porzucił sztukę figuratywną na rzecz czystej konstruktywistycznej abstrakcji. W 1924 roku Berlewi opublikował w czasopiśmie Der Sturm swój manifest Mechano-Faktura (Mechano-Faktur: rytm geometrycznych kształtów i czystych kolorów dających iluzję wibracji i ruchu). W tym samym roku w warszawskim salonie samochodowym Austro-Daimler odbyła się jego pierwsza indywidualna wystawa. W 1926 roku Berlewi zakończył badania nad Mechano-Fakturą i powrócił do sztuki figuratywnej i scenografii teatralnej. W 1927 r. Osiadł w Paryżu, w latach 1928–1938 podróżował do Belgii, gdzie malował portrety postaci politycznych i literackich. W tym czasie dowiedział się, że jest ciężko chory i zaprzestał wszelkiej działalności artystycznej. W 1942 r. Opuścił Paryż, schronił się w Nicei i wstąpił do ruchu oporu (1943–1944). On tylko odkrył zamiłowanie do sztuki w 1947 roku chciał „przywrócić przedmiot” i produkowane nadal skład życia inspirowane przez francuskich mistrzów 17 wieku. W 1957 roku wystawa poświęcona prekursorom sztuki abstrakcyjnej w Polsce w Galerie Denise René w Paryżu skłoniła go do wznowienia badań nad Mechano-Fakturą, która jest dziś uważana za jedno z kluczowych źródeł op-artu.