Wnuk legionisty i poety Cypriana, syn działacza emigracyjnego Franciszka Ksawerego.Uczył się w Szkole Polskiej Narodowej w Batignolles. Podstawy warsztatu rzeźbiarza opanował w pracowni F. Jouffroy'a. Od 1858 mieszkał i tworzył we Lwowie. W 1861 przeniósł się do Wiednia, gdzie realizował zamówienia dworu cesarskiego. W 1863 był w Paryżu, a następnie mieszkał na przemian we Francji i w Belgii. W 1870 przebywał w Petersburgu i wykładał na tamtejszej Akademii. Po powrocie do Paryża prowadził tam salon artystyczno-literacki. W 1877 został mianowany członkiem francuskiej Akademii Narodowej, a w 1889 oficerem Legii Honorowej. Od 1897 pełnił funkcję prezesa Koła Artystyczno-Literackiego w Paryżu.Jego najważniejsze dzieła to Pomnik Wyzwolenia w stolicy Peru, Limie (1866-1859) oraz Pomnik Adama Mickiewicza w Warszawie (1898). W swej twórczości konsekwentnie przestrzegał zasad sztuki akademickiej opartej z jednej strony na rzetelnym studium natury, z drugiej zaś na nawiązywaniu do tradycji dawnych stylów historycznych.
Tondo, relief, marmur, śr. 48 cm
Sygnowany d.: Cyp. Godebski / 1866
Wokół napis: A l’ami d’hier, d’aujordhui et de demain (tł. Przyjacielowi wczoraj, dziś i jutro)
Pochodzenie: własność prywatna Marsylia
Wnuk legionisty i poety Cypriana, syn działacza emigracyjnego Franciszka Ksawerego.Uczył się w Szkole Polskiej Narodowej w Batignolles. Podstawy warsztatu rzeźbiarza opanował w pracowni F. Jouffroy'a. Od 1858 mieszkał i tworzył we Lwowie. W 1861 przeniósł się do Wiednia, gdzie realizował zamówienia dworu cesarskiego. W 1863 był w Paryżu, a następnie mieszkał na przemian we Francji i w Belgii. W 1870 przebywał w Petersburgu i wykładał na tamtejszej Akademii. Po powrocie do Paryża prowadził tam salon artystyczno-literacki. W 1877 został mianowany członkiem francuskiej Akademii Narodowej, a w 1889 oficerem Legii Honorowej. Od 1897 pełnił funkcję prezesa Koła Artystyczno-Literackiego w Paryżu.Jego najważniejsze dzieła to Pomnik Wyzwolenia w stolicy Peru, Limie (1866-1859) oraz Pomnik Adama Mickiewicza w Warszawie (1898). W swej twórczości konsekwentnie przestrzegał zasad sztuki akademickiej opartej z jednej strony na rzetelnym studium natury, z drugiej zaś na nawiązywaniu do tradycji dawnych stylów historycznych.