Autoportret artysty przynależy do dzieł z okresu pełnej jego dojrzałości artystycznej. Widać w nim tradycję romantycznego portretu ukształtowaną w Dreźnie (Caspar David Friedrich, Philipp Otto Runge) w początkach XIX stulecia i następnie rozwiniętą w pierwszej połowie wieku. Szczególnie znamienne jest ukazanie modela do pasa, w ujęciu bocznym, z twarzą zwróconą ku patrzącemu. Niezwykle interesujące jest również usytuowanie postaci na tle pejzażu, co stanowi pewną specyfikę drezdeńskiego portretu, od drugiej dekady XIX wieku. Obraz ten wydaje się również interesujący z uwagi na zagadnienie autoportretu ukształtowanego w kręgach akademii drezdeńskiej w okresie późnego romantyzmu.