Anna Kutera jest jedną z najciekawszych polskich artystek debiutujących w latach 70., która współtworzyła ruch sztuki konceptualnej i do dziś pozostaje aktywną uczestniczką publicznej debaty. Jej sztuka wyróżniała się od początku błyskotliwością analizy kultury wizualnej, co prowadziło do powstania takich prac jak np. Najkrótszy film świata (1975) złożony z jednej klatki filmowej. Przede wszystkim jednak warto wspomnieć te prace, w których przewrotna racjonalność sztuki konceptualnej wykorzystana została przez nią do prowadzenia refleksji na temat szerzej pojętej metamorfozy tożsamości uwarunkowanej kontaktem z innymi nie tylko bliskimi ludźmi, kontekstem społecznym, politycznym i położeniem geograficznym. Przykładem tego może być cykl fotografii pt. Układ morfologiczny (1975). Anna Kutera nieustannie pozostaje czujna wobec opresyjnych przejawów działania kultury wizualnej. Od 2010 roku realizuje projekt multimedialny pt. POST, w którym poddaje krytyce przesyconą fantazmatami realności kulturę współczesną. Przekazana na aukcję praca pochodzi z cyklu Gazetowa miłość, który tworzy poprzez niszczenie idealistycznych komunikatów medialnych. Słusznie zauważyła Gabriela Dragun, że w tym projekcie "artystka zdaje się mówić: wszystko ma w sobie zalążek śmierci, podlega czasowi, jedynie sztuka jest w stanie ocalać, nadać temu, co przemijające, ponadczasową wartość".