W drugiej połowie lat 60. w sztuce Lebensteina nastąpiła istotna zmiana. Choć artysta nigdy nie odszedł od figury (ludzkiej i/lub zwierzęcej) jako głównego motywu swych kompozycji, to jednak w poprzednich seriach: Figur osiowych i Bestiariach poddawał ją daleko idącej schematyzacji czy deformacji. W obrazach z lat 60. postać traktowana jest swobodniej i choć bywa karykaturalnie przerysowana, to jednak przestaje być li tylko pretekstem do zabiegów formalnych, zyskuje podmiotowość. W tym okresie powstają układy czy typy kompozycyjne, które artysta często powtarzał w różnych wariantach. Studia rysunkowe, czy to szkice długopisem, piórem, ołówkiem itp., czy w technikach malarskich - akwareli, gwaszu, pasteli, są bezcenne dla poznania warsztatu i kształtowania się tych motywów w wyobraźni artysty.