W odbiorze malarstwa Violi Głowackiej na pierwszy plan wysuwa się stylistyka kampu, świadomie i celowo przesycona i przesilona strona wizualna. Obrazy artystki tworzą dwutorową aurę bycia rzeczywistością i jednocześnie karykaturą tej samej rzeczywistości. Ale właśnie to połączenie banalności, codzienności i zwyczajności wykreowanej w tej stylistyce, nadaje niepowtarzalny klimat obrazom Violi Głowackiej. Z taką przesyconą, hiperintensywną stylistyką przywykliśmy spotykać się w reprezentacjach podniosłych, wyjątkowych czy wręcz bajkowych. U Głowackiej jest inaczej. Zwykła codzienność wyniesiona zostaje do kampowego maksimum, nasycona niemożliwymi z pozoru kolorami. Zwyczajność portretowanych sytuacji wynika z nieukrywanego przez artystkę odniesienia się do mniej lub bardziej istotnych dla niej wątków autobiograficznych. Mimo silnej stylistyki i mocnej kolorystyki, postacie w obrazach Głowackiej sprawiają wrażenie wycofanych, jakby nieobecnych, doświadczających swojego życia z oddalenia, poprzez jakąś zasłonę. Ten zestaw środków stylistycznych i tematycznych czyni malarstwo Głowackiej nie tylko wyjątkowym, ale także bezbłędnie rozpoznawalnym. Stanowiąc spójną i trwałą praktykę artystyczną, dzieła Głowackiej ewoluują, z czasem pojawia się w nich zdecydowanie więcej wyrazistych kolorów. Prezentowana praca stanowi doskonały przykład dzieł Głowackiej i jest zapisem jej doświadczeń z pobytu w Atenach. Kot jej współlokatora przejmuje kontrolę nad życiem swojego właściciela. Ten zaś staje się jedynie przynętą, zabawką w akwarium. To, co najbardziej charakterystyczne w malarstwie Violi Głowackiej to właśnie ta irracjonalna atmosfera podkręcona stylistyką. Artystka w 2009 roku ukończyła studia na Wydziale Artystycznym Instytutu Sztuk Pięknych Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Dyplom z malarstwa uzyskała w pracowni J. Gryki. Brała udział w wielu wystawach indywidualnych oraz zbiorowych, w Polsce i zagranicą m.in. w ważnej wystawie Farba znaczy krew w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w 2019 roku, a także w tym samym roku w wystawie Young Polish Painting w Muzeum Narodowym w Gdańsku. Prace artystki znajdują się kolekcjach prywatnych i publicznych, w Polsce i zagranicą.
olej na płótnie, 130 x 150 cm, sygnowany na odwrociu:
' VIOLA GŁOWACKA, ATHENS HOUSE II | PRASKI MADNESS | 2018 ROK '
W odbiorze malarstwa Violi Głowackiej na pierwszy plan wysuwa się stylistyka kampu, świadomie i celowo przesycona i przesilona strona wizualna. Obrazy artystki tworzą dwutorową aurę bycia rzeczywistością i jednocześnie karykaturą tej samej rzeczywistości. Ale właśnie to połączenie banalności, codzienności i zwyczajności wykreowanej w tej stylistyce, nadaje niepowtarzalny klimat obrazom Violi Głowackiej. Z taką przesyconą, hiperintensywną stylistyką przywykliśmy spotykać się w reprezentacjach podniosłych, wyjątkowych czy wręcz bajkowych. U Głowackiej jest inaczej. Zwykła codzienność wyniesiona zostaje do kampowego maksimum, nasycona niemożliwymi z pozoru kolorami. Zwyczajność portretowanych sytuacji wynika z nieukrywanego przez artystkę odniesienia się do mniej lub bardziej istotnych dla niej wątków autobiograficznych. Mimo silnej stylistyki i mocnej kolorystyki, postacie w obrazach Głowackiej sprawiają wrażenie wycofanych, jakby nieobecnych, doświadczających swojego życia z oddalenia, poprzez jakąś zasłonę. Ten zestaw środków stylistycznych i tematycznych czyni malarstwo Głowackiej nie tylko wyjątkowym, ale także bezbłędnie rozpoznawalnym. Stanowiąc spójną i trwałą praktykę artystyczną, dzieła Głowackiej ewoluują, z czasem pojawia się w nich zdecydowanie więcej wyrazistych kolorów. Prezentowana praca stanowi doskonały przykład dzieł Głowackiej i jest zapisem jej doświadczeń z pobytu w Atenach. Kot jej współlokatora przejmuje kontrolę nad życiem swojego właściciela. Ten zaś staje się jedynie przynętą, zabawką w akwarium. To, co najbardziej charakterystyczne w malarstwie Violi Głowackiej to właśnie ta irracjonalna atmosfera podkręcona stylistyką. Artystka w 2009 roku ukończyła studia na Wydziale Artystycznym Instytutu Sztuk Pięknych Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Dyplom z malarstwa uzyskała w pracowni J. Gryki. Brała udział w wielu wystawach indywidualnych oraz zbiorowych, w Polsce i zagranicą m.in. w ważnej wystawie Farba znaczy krew w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w 2019 roku, a także w tym samym roku w wystawie Young Polish Painting w Muzeum Narodowym w Gdańsku. Prace artystki znajdują się kolekcjach prywatnych i publicznych, w Polsce i zagranicą.