Polska malarka. Siostra malarza Józef i rzeźbiarza Bolesława. Uczyła się początkowo w domu, następnie w gimnazjum i wileńskiej Szkole Rysunkowe Iwana Trutniewa. W latach 1907–1909 przebywała w Paryżu, ucząc się malarstwa u Olgi Boznańskiej i Henri Martin. W latach 1909–1946 mieszkała w Wilnie, ucząc rysunku w gimnazjum im. Lelewela. Od 1939 była członkiem Wileńskiego Towarzystwa Artystów Plastyków. W 1946 zamieszkała w Lublinie. Wstąpiła do ZPAP. Od 1964 była członkiem grupy artystów plastyków „Zachęta". Jej twórczości poświęcone były dwie wystawy indywidualne w Galerii Biura Wystaw Artystycznych w Lublinie w latach 1962 i 1970
Posługiwała się głównie techniką olejną. W jej twórczości widać wpływy Olgi Boznańskiej, u której studiowała w Paryżu. Z tego też okresu pochodzą liczne studia portretowe. W okresie wileńskim malowała głównie nastrojowe i realistyczne krajobrazy oraz obrazy sakralne. Tematykę jej dzieł stanowiły m.in. zabytkowe kościoły, rozstajne drogi leśne, młyny, krzyże i stare cmentarze Wileńszczyzny. W 1919 przebywała przez kilka miesięcy w Krakowie i Zakopanem malując miejscowe widoki. W okresie powojennym namalowała obrazy o tematyce religijnej dla kościołów ziemi lubelskiej, nadal tworzyła także pejzaże (m.in. serię widoków ze Sławinka), studia portretowe i martwe natury.
Olej, płotno naklejone na tekturę; 32 x 30,5 cm (w świetle ramy)
Sygnowany p.d.: Ł.B
Pochodzenie: od rodziny artystki
Polska malarka. Siostra malarza Józef i rzeźbiarza Bolesława. Uczyła się początkowo w domu, następnie w gimnazjum i wileńskiej Szkole Rysunkowe Iwana Trutniewa. W latach 1907–1909 przebywała w Paryżu, ucząc się malarstwa u Olgi Boznańskiej i Henri Martin. W latach 1909–1946 mieszkała w Wilnie, ucząc rysunku w gimnazjum im. Lelewela. Od 1939 była członkiem Wileńskiego Towarzystwa Artystów Plastyków. W 1946 zamieszkała w Lublinie. Wstąpiła do ZPAP. Od 1964 była członkiem grupy artystów plastyków „Zachęta". Jej twórczości poświęcone były dwie wystawy indywidualne w Galerii Biura Wystaw Artystycznych w Lublinie w latach 1962 i 1970
Posługiwała się głównie techniką olejną. W jej twórczości widać wpływy Olgi Boznańskiej, u której studiowała w Paryżu. Z tego też okresu pochodzą liczne studia portretowe. W okresie wileńskim malowała głównie nastrojowe i realistyczne krajobrazy oraz obrazy sakralne. Tematykę jej dzieł stanowiły m.in. zabytkowe kościoły, rozstajne drogi leśne, młyny, krzyże i stare cmentarze Wileńszczyzny. W 1919 przebywała przez kilka miesięcy w Krakowie i Zakopanem malując miejscowe widoki. W okresie powojennym namalowała obrazy o tematyce religijnej dla kościołów ziemi lubelskiej, nadal tworzyła także pejzaże (m.in. serię widoków ze Sławinka), studia portretowe i martwe natury.