„Portret jest rzadkim w ikonografii Gustawa Adolfa przedstawieniem władcy w młodym wieku. Różni się on znacznie od powszechnie znanych wizerunków króla z końca lat 20. XVII wieku, spopularyzowanych zwłaszcza przez wersję holenderskiego malarza Michiela Jansz. van Miereveldta i jej powtórzenia, wykonywanych przez jego uczniów i naśladowców, w których twarz jest naznaczona wiekiem, dużo pełniejsza, bujny zarost zaś uformowany w kształcie zwanym potocznie „brodą hiszpańską.”
„Gustaw II Adolf (1594-1632) z dynastii Wazów, syn Karola IX Sudermańskiego, od 1611 król Szwecji. Był twórcą potęgi militarnej Szwecji w XVII wieku, rozbudował armię i unowocześnił jej organizację, przyczynił się także do rozwoju systemu oświatowego w Szwecji, m. in. zreformował słynny uniwersytet w Uppsali. Prowadził wojny z Danią, Moskwą i Polską, w wyniku których rozszerzył terytorium swojego królestwa o ziemie zdobyte na wschodnich wybrzeżach Bałtyku. Z Polską prowadził wojny w latach 1617-1622, 1625-1629. Ta ostatnia, zakończona pokojem w Altmarku, zapewniła Szwecji dochody z ceł gdańskich. Gustaw Adolf poległ w bitwie z wojskami cesarskimi pod Lützen.”
fragmenty opinii Doroty Juszczak i Hanny Małachowicz
Portret króla Szwecji Gustawa II Adolfa
olej, płótno dublowane; wym. 75 x 63 cm
na licu po prawej stronie, ponad ramieniem portretowanego napis „Gostaves Adolfes”
stan zachowania: po konserwacji
do obrazu dołączona opinia Doroty Juszczak i Hanny Małachowicz
„Portret jest rzadkim w ikonografii Gustawa Adolfa przedstawieniem władcy w młodym wieku. Różni się on znacznie od powszechnie znanych wizerunków króla z końca lat 20. XVII wieku, spopularyzowanych zwłaszcza przez wersję holenderskiego malarza Michiela Jansz. van Miereveldta i jej powtórzenia, wykonywanych przez jego uczniów i naśladowców, w których twarz jest naznaczona wiekiem, dużo pełniejsza, bujny zarost zaś uformowany w kształcie zwanym potocznie „brodą hiszpańską.”
„Gustaw II Adolf (1594-1632) z dynastii Wazów, syn Karola IX Sudermańskiego, od 1611 król Szwecji. Był twórcą potęgi militarnej Szwecji w XVII wieku, rozbudował armię i unowocześnił jej organizację, przyczynił się także do rozwoju systemu oświatowego w Szwecji, m. in. zreformował słynny uniwersytet w Uppsali. Prowadził wojny z Danią, Moskwą i Polską, w wyniku których rozszerzył terytorium swojego królestwa o ziemie zdobyte na wschodnich wybrzeżach Bałtyku. Z Polską prowadził wojny w latach 1617-1622, 1625-1629. Ta ostatnia, zakończona pokojem w Altmarku, zapewniła Szwecji dochody z ceł gdańskich. Gustaw Adolf poległ w bitwie z wojskami cesarskimi pod Lützen.”
fragmenty opinii Doroty Juszczak i Hanny Małachowicz