Igor Mitoraj (ur. Oederan, Niemcy 26 III 1944, mieszka w Paryżu i Pietrasanta, Włochy) ukończył liceum plastyczne w Bielsku-Białej, następnie studiował malarstwo w ASP w Krakowie, m.in. u Tadeusza Kantora (1967-1968). W 1968 wyjechał z Polski. Przez kolejne dwa lata kontynuował studia w Ecole Nationale des Beaux-Arts w Paryżu. W połowie lat 70. poświęcił się rzeźbie, tworząc zrazu kameralne głowy, torsy itp. w charakterystycznych zawojach czy bandażach. Pokazał je na pierwszej wystawie indywidualnej w 1976 w Paryżu, która przyniosła mu sukces u publiczności i marszandów. Dalsze lata swej kariery artysta dzieli między Paryż i okolice Carrary we Włoszech. Pracuje w klasycznych technikach (rzeźba w kamieniu i brązie), tworząc zarówno rzeźbę kameralną, jak monumentalną. W swej sztuce odwołuje się do tradycji antyku, traktując jego spuściznę jako relikty złotego wieku kultury i wiecznotrwałe wzory. Wyrazem tej świadomości jest nie tylko wybór rzeźby jako głównego środka wyrazu (poza nią artysta wykonuje tylko rysunki), ale też nawiązywanie do kanonu piękna i dążenie do harmonii w tematyce i opracowaniu rzeźb, wreszcie - dbałość o warsztat i czysto techniczną doskonałość prac. Artystę, znanego i cenionego za granicą, w Polsce przypomniała wystawa "Jesteśmy? w 1990, po której przyszły dalsze prezentacje indywidualne i na wystawach zbiorowych, jak "Ars Erotica? w warszawskim i "To lubię? w krakowskim Muzeum Narodowym (1994 i 1996).
brąz, średnica 9,5 cm,
sygnowany na awersie l.d. "MITORAJ",
na rewersie nr "451/500" oraz stempel wydawcy: "Experimentation Multicentrique Pfizer 83-84".
Dołączony certyfikat centrum sztuki współczesnej "Artcurial" z Paryża z podpisem artysty.
Igor Mitoraj (ur. Oederan, Niemcy 26 III 1944, mieszka w Paryżu i Pietrasanta, Włochy) ukończył liceum plastyczne w Bielsku-Białej, następnie studiował malarstwo w ASP w Krakowie, m.in. u Tadeusza Kantora (1967-1968). W 1968 wyjechał z Polski. Przez kolejne dwa lata kontynuował studia w Ecole Nationale des Beaux-Arts w Paryżu. W połowie lat 70. poświęcił się rzeźbie, tworząc zrazu kameralne głowy, torsy itp. w charakterystycznych zawojach czy bandażach. Pokazał je na pierwszej wystawie indywidualnej w 1976 w Paryżu, która przyniosła mu sukces u publiczności i marszandów. Dalsze lata swej kariery artysta dzieli między Paryż i okolice Carrary we Włoszech. Pracuje w klasycznych technikach (rzeźba w kamieniu i brązie), tworząc zarówno rzeźbę kameralną, jak monumentalną. W swej sztuce odwołuje się do tradycji antyku, traktując jego spuściznę jako relikty złotego wieku kultury i wiecznotrwałe wzory. Wyrazem tej świadomości jest nie tylko wybór rzeźby jako głównego środka wyrazu (poza nią artysta wykonuje tylko rysunki), ale też nawiązywanie do kanonu piękna i dążenie do harmonii w tematyce i opracowaniu rzeźb, wreszcie - dbałość o warsztat i czysto techniczną doskonałość prac. Artystę, znanego i cenionego za granicą, w Polsce przypomniała wystawa "Jesteśmy? w 1990, po której przyszły dalsze prezentacje indywidualne i na wystawach zbiorowych, jak "Ars Erotica? w warszawskim i "To lubię? w krakowskim Muzeum Narodowym (1994 i 1996).