Studiował w krakowskiej ASP u J. Pieńkowskiego, K. Frycza i J. Hoplińskiego (1931-1939). W latach 1947-1948 był na stypendium w Paryżu, gdzie należał do grupy "La Surréalisme Révolutionnaire". Był członkiem "Grupy Młodych Plastyków", grupy "Nowości" i "Sztuki Nowoczesnej". Od 1946 r. wykładał w krakowskiej ASP, a od 1950 r. w warszawskiej ASP. W 1983 r. został profesorem sztuk plastycznych. W zakres jego twórczości wchodzi malarstwo, grafika, rzeźba i kompozycje przestrzenne. Od 1956 r. tworzył, opierając się na własnych doświadczeniach, teorię Ars-Horme ("Sztuka poruszania wyobraźni"). Jej założenia ogłosił w manifeście artystycznym na plenerze w Osiekach w 1977 r. Odzwierciedleniem tej teorii są jego prace plastyczne, które dzięki oparciu na naturze, tradycji, kulturze i wiedzy mają na celu przemówić do wyobraźni widza i pogodzić go ze światem zewnętrznym.
Dzieła te mogą być zainspirowane miejscem, którego klimat chcą oddać, stanem emocjonalnym, muzyką itd. Zbudowane są z drobnych znaków, liter (np. orientalnego pisma), nieokreślonych form, punktów itp., czasem nakładających się na siebie. Poprzez wzajemne relacje, zagęszczenia lub rozrzedzenia oraz kolorystykę tworzą one abstrakcyjne wzory i układy, kojarzące się z kosmosem, misternie wykonaną tkaniną lub materią widzianą pod mikroskopem.
olej na płótnie,
59,5 x 73,5 cm,
sygnowany p.d. "SZWACZ. 1973", na obrazie powtarza się napis "ARS HORME -HOMEOSTAT WYOBRAŹNI ARTYSTYCZNEJ"
Studiował w krakowskiej ASP u J. Pieńkowskiego, K. Frycza i J. Hoplińskiego (1931-1939). W latach 1947-1948 był na stypendium w Paryżu, gdzie należał do grupy "La Surréalisme Révolutionnaire". Był członkiem "Grupy Młodych Plastyków", grupy "Nowości" i "Sztuki Nowoczesnej". Od 1946 r. wykładał w krakowskiej ASP, a od 1950 r. w warszawskiej ASP. W 1983 r. został profesorem sztuk plastycznych. W zakres jego twórczości wchodzi malarstwo, grafika, rzeźba i kompozycje przestrzenne. Od 1956 r. tworzył, opierając się na własnych doświadczeniach, teorię Ars-Horme ("Sztuka poruszania wyobraźni"). Jej założenia ogłosił w manifeście artystycznym na plenerze w Osiekach w 1977 r. Odzwierciedleniem tej teorii są jego prace plastyczne, które dzięki oparciu na naturze, tradycji, kulturze i wiedzy mają na celu przemówić do wyobraźni widza i pogodzić go ze światem zewnętrznym.
Dzieła te mogą być zainspirowane miejscem, którego klimat chcą oddać, stanem emocjonalnym, muzyką itd. Zbudowane są z drobnych znaków, liter (np. orientalnego pisma), nieokreślonych form, punktów itp., czasem nakładających się na siebie. Poprzez wzajemne relacje, zagęszczenia lub rozrzedzenia oraz kolorystykę tworzą one abstrakcyjne wzory i układy, kojarzące się z kosmosem, misternie wykonaną tkaniną lub materią widzianą pod mikroskopem.