Pochodzenie:
– kolekcja Zbigniewa Mikulskiego (1925-2017) w Sankt Gallen w Szwajcarii;
– od 2019 r. w kolekcji prywatnej w Polsce.
Obraz reprodukowany, wystawiany i wzmiankowany:
– Epitaphium Ignacego Maciejowskiego Sewera, Kraków 1902, il., s. nlb.;
– T. Boy-Żeleński, Znasz-li ten kraj, wyd. Biblioteka Boya, Warszawa 1932, s. 115, il.;
– J. Kulczycka-Saloni, H. Markiewicz, Z. Żabicki, Literatura polska w okresie realizmu i naturalizmu, t. II, wyd. PWN, Warszawa 1965, s. 541;
– T.Z. Bednarski, Krakowskim szlakiem Juliana Fałata, wyd. Secesja, Kraków 2005, s. 72;
– St. Frybes, Ignacy Piotr Marian Maciejowski, w: Polski Słownik Biograficzny, t. XLV, wyd. PAN, Warszawa-Kraków 2007-2008, s. 58;
– D. Kudelska, Dukt pisma i pędzla. Biografia intelektualna Jacka Malczewskiego, Wyd. KUL, Lublin 2008, s. 218;
– A. Ziętek-Salwik, Ignacy Sewer Maciejowski w środowisku artystycznym Krakowa, „Rocznik Kolbuszowski“, R. 2011, t. XI, s. 60;
– N. Pichłacz, M. Skowrońska, A. Kiełczyńska, M. Kardas (red.), Powroty. Szwajcarska kolekcja Zbigniewa Mikulskiego. Katalog wystawy, Fundacja Take Care, 24 V – 31 VIII 2019, Bydgoszcz 2019, s. 111, il.
Ignacy Maciejowski, ps. „Sewer“, „Gryf“ (Kobierniki 1835 – Kraków 1901) był pisarzem i krytykiem literackim. W 1893 r. zamieszkał w Krakowie, gdzie od razu stał się jedną z najważniejszych postaci krakowskiej cyganerii: Wprawdzie Sewer nie stworzył arcydzieł, o których się wciąż pamięta, – pisze Alina Ziętek-Salwik – ale u współczesnych cieszył się dużym uznaniem i poczytnością, a krytyka stawiała go wśród największych. Podejmował wiele różnorodnych tematów, miał nieprzeciętną łatwość i lekkość pisania, a poza tym pod koniec życia stał się najbardziej popularną postacią krakowskiego światka artystycznego (dz. cyt., s. 17). Po jego śmierci, w roku 1902, ukazała się książka w szacie edytorskiej S. Wyspiańskiego Epitaphium Ignacego Maciejowskiego Sewera, w której swoje teksty zamieścili składający hołd zmarłemu autorzy, m.in. W. Reymont, T. Miciński, W. Tetmajer, K. Tetmajer, K.M. Górski, L. Rydel, S. Żeromski, S. Wyspiański. Oferowany portret był zaś zreprodukowany w niej w technice litografii.
olej, tektura
34,8 x 25 cm
APOTEOZA IGNACEGO MACIEJOWSKIEGO. PROWADZONY PRZEZ ANIOŁA, 1902
sygn. p.g.: J Malczew | 1902
Na odwrocie (ołówek): S. Mikulski | ...
Na dolnej listwie ramy nalepka domu aukcyjnego.
Pochodzenie:
– kolekcja Zbigniewa Mikulskiego (1925-2017) w Sankt Gallen w Szwajcarii;
– od 2019 r. w kolekcji prywatnej w Polsce.
Obraz reprodukowany, wystawiany i wzmiankowany:
– Epitaphium Ignacego Maciejowskiego Sewera, Kraków 1902, il., s. nlb.;
– T. Boy-Żeleński, Znasz-li ten kraj, wyd. Biblioteka Boya, Warszawa 1932, s. 115, il.;
– J. Kulczycka-Saloni, H. Markiewicz, Z. Żabicki, Literatura polska w okresie realizmu i naturalizmu, t. II, wyd. PWN, Warszawa 1965, s. 541;
– T.Z. Bednarski, Krakowskim szlakiem Juliana Fałata, wyd. Secesja, Kraków 2005, s. 72;
– St. Frybes, Ignacy Piotr Marian Maciejowski, w: Polski Słownik Biograficzny, t. XLV, wyd. PAN, Warszawa-Kraków 2007-2008, s. 58;
– D. Kudelska, Dukt pisma i pędzla. Biografia intelektualna Jacka Malczewskiego, Wyd. KUL, Lublin 2008, s. 218;
– A. Ziętek-Salwik, Ignacy Sewer Maciejowski w środowisku artystycznym Krakowa, „Rocznik Kolbuszowski“, R. 2011, t. XI, s. 60;
– N. Pichłacz, M. Skowrońska, A. Kiełczyńska, M. Kardas (red.), Powroty. Szwajcarska kolekcja Zbigniewa Mikulskiego. Katalog wystawy, Fundacja Take Care, 24 V – 31 VIII 2019, Bydgoszcz 2019, s. 111, il.
Ignacy Maciejowski, ps. „Sewer“, „Gryf“ (Kobierniki 1835 – Kraków 1901) był pisarzem i krytykiem literackim. W 1893 r. zamieszkał w Krakowie, gdzie od razu stał się jedną z najważniejszych postaci krakowskiej cyganerii: Wprawdzie Sewer nie stworzył arcydzieł, o których się wciąż pamięta, – pisze Alina Ziętek-Salwik – ale u współczesnych cieszył się dużym uznaniem i poczytnością, a krytyka stawiała go wśród największych. Podejmował wiele różnorodnych tematów, miał nieprzeciętną łatwość i lekkość pisania, a poza tym pod koniec życia stał się najbardziej popularną postacią krakowskiego światka artystycznego (dz. cyt., s. 17). Po jego śmierci, w roku 1902, ukazała się książka w szacie edytorskiej S. Wyspiańskiego Epitaphium Ignacego Maciejowskiego Sewera, w której swoje teksty zamieścili składający hołd zmarłemu autorzy, m.in. W. Reymont, T. Miciński, W. Tetmajer, K. Tetmajer, K.M. Górski, L. Rydel, S. Żeromski, S. Wyspiański. Oferowany portret był zaś zreprodukowany w niej w technice litografii.