Drzeworyt Albrechta Dürera „Wizja Siedmiu Świeczników” pochodzi z jego słynnego cyklu „Apokalipsa”, który został wydany w 1498 roku. Cykl ten oparty jest na wizjach z Apokalipsy św. Jana (Księgi Objawienia), jednej z najbardziej symbolicznych ksiąg Nowego Testamentu, która opisuje koniec świata, walkę dobra ze złem oraz ostateczne zwycięstwo Boga nad siłami ciemności.
Dürer wykorzystał technikę drzeworytu, aby uzyskać szczegółowe i dramatyczne efekty wizualne. Linia jest precyzyjna, a detale są bogate i dynamiczne. Cała scena jest przepełniona symboliką biblijną i moralną, co jest typowe dla sztuki późnego średniowiecza i wczesnego renesansu. Dürer stworzył apokaliptyczną wizję, w której przeplatają się wątki nadziei, zbawienia oraz nieuchronnej walki dobra ze złem.
Cykl „Apokalipsa” był pierwszym wielkim projektem Dürera, który przyniósł mu międzynarodową sławę. Powstał w okresie wielkich napięć społecznych, religijnych i politycznych w Europie końca XV wieku. Ludzie żyli wówczas w atmosferze oczekiwania na bliski koniec świata, co tłumaczy popularność motywów apokaliptycznych w sztuce tego okresu.
W drzeworytach Dürera widać również wpływ humanizmu i nowożytnych idei. Dürer, mimo że osadzony w tradycji średniowiecznej, wprowadzał do swoich dzieł innowacyjne podejście do kompozycji i ekspresji, co czyniło jego sztukę wyjątkową na tle epoki.
drzeworyt (odbitka XX w.), papier, 40 x 30 cm (w świetle passe-partout);
sygn. na płycie, śr. d.: monogram wiązany „AD”.
Drzeworyt Albrechta Dürera „Wizja Siedmiu Świeczników” pochodzi z jego słynnego cyklu „Apokalipsa”, który został wydany w 1498 roku. Cykl ten oparty jest na wizjach z Apokalipsy św. Jana (Księgi Objawienia), jednej z najbardziej symbolicznych ksiąg Nowego Testamentu, która opisuje koniec świata, walkę dobra ze złem oraz ostateczne zwycięstwo Boga nad siłami ciemności.
Dürer wykorzystał technikę drzeworytu, aby uzyskać szczegółowe i dramatyczne efekty wizualne. Linia jest precyzyjna, a detale są bogate i dynamiczne. Cała scena jest przepełniona symboliką biblijną i moralną, co jest typowe dla sztuki późnego średniowiecza i wczesnego renesansu. Dürer stworzył apokaliptyczną wizję, w której przeplatają się wątki nadziei, zbawienia oraz nieuchronnej walki dobra ze złem.
Cykl „Apokalipsa” był pierwszym wielkim projektem Dürera, który przyniósł mu międzynarodową sławę. Powstał w okresie wielkich napięć społecznych, religijnych i politycznych w Europie końca XV wieku. Ludzie żyli wówczas w atmosferze oczekiwania na bliski koniec świata, co tłumaczy popularność motywów apokaliptycznych w sztuce tego okresu.
W drzeworytach Dürera widać również wpływ humanizmu i nowożytnych idei. Dürer, mimo że osadzony w tradycji średniowiecznej, wprowadzał do swoich dzieł innowacyjne podejście do kompozycji i ekspresji, co czyniło jego sztukę wyjątkową na tle epoki.