Adamski Wawrzyniec, właśc. Piotr Adamski urodzony w 1993 roku w Węgrowie.
Na co dzień tworzący w Warszawie.
Artysta sygnuje się swoim nazwiskiem i drugim imieniem. Swego "przebudzenia" do twórczości malarskiej doznał niedługo po przekroczeniu dwudziestego roku życia. Samo szlifowanie swoich umiejętności malarskich podjął całkowicie na własną rękę, bacznie obserwując dorobek sztuki minionej jak i aktualnej.
Twórca nie ogranicza się do naśladowania świata zewnętrznego jaki widzimy, traktuje go jako bazową doskonałość ludzkiego spostrzeżenia zmysłowego, jednakże określa rzeczywistość całkowicie na swój sposób, wyrażając się w geometrycznych formach zażywając w swoich abstrakcyjnych kompozycjach również kompozycje figuratywne.
Na obrazach Adamskiego zawsze dużo się dzieje. Stwarzając labirynt zdarzeń artysta zażywa zabiegu stylistycznego zwanego "horror vacui", gdyż można zauważyć tendencję do unikania "pustej" przestrzeni wypełniając ją majestatycznymi elementami, jednakże całość kompozycji zawsze skrywa w sobie spokój i ład. a nawet idąc jeszcze dalej i wpatrując się dogłębniej, można poczuć esencjonalną emanację wykazu ludzkiej samotności.
Warto także zwrócić uwagę na grę światła i układ obrazów tego twórcy. Często przywołują one na myśl wzniosłą sztukę bizantyjską.
olej, płótno, 70 x 120 cm,
sygn. na odwrocie
Adamski Wawrzyniec, właśc. Piotr Adamski urodzony w 1993 roku w Węgrowie.
Na co dzień tworzący w Warszawie.
Artysta sygnuje się swoim nazwiskiem i drugim imieniem. Swego "przebudzenia" do twórczości malarskiej doznał niedługo po przekroczeniu dwudziestego roku życia. Samo szlifowanie swoich umiejętności malarskich podjął całkowicie na własną rękę, bacznie obserwując dorobek sztuki minionej jak i aktualnej.
Twórca nie ogranicza się do naśladowania świata zewnętrznego jaki widzimy, traktuje go jako bazową doskonałość ludzkiego spostrzeżenia zmysłowego, jednakże określa rzeczywistość całkowicie na swój sposób, wyrażając się w geometrycznych formach zażywając w swoich abstrakcyjnych kompozycjach również kompozycje figuratywne.
Na obrazach Adamskiego zawsze dużo się dzieje. Stwarzając labirynt zdarzeń artysta zażywa zabiegu stylistycznego zwanego "horror vacui", gdyż można zauważyć tendencję do unikania "pustej" przestrzeni wypełniając ją majestatycznymi elementami, jednakże całość kompozycji zawsze skrywa w sobie spokój i ład. a nawet idąc jeszcze dalej i wpatrując się dogłębniej, można poczuć esencjonalną emanację wykazu ludzkiej samotności.
Warto także zwrócić uwagę na grę światła i układ obrazów tego twórcy. Często przywołują one na myśl wzniosłą sztukę bizantyjską.