„Ostre nadbałtyckie światło fascynowało artystów. Wakacje spędzane z dziećmi w Jastrzębiej Górze połączone były z wytężoną pracą. Ustawiali swe sztalugi bezpośrednio na plaży, notując na płótnie zmienność oświetlenia błękitnej powierzchni morza, przerywanej białymi grzebieniami fal. Jaśniejący w oddali horyzont kontrastował z ostrą zielenią zarośli, porastających stromy brzeg. Bogactwo kolorów wieczornej zorzy zachodzącego słońca swą niepowtarzalnością szczególnie inspirowało Weissa. Dopiero po skończonym dniu mógł pozwolić sobie na chwilę wytchnienia. „Wieczór nadchodzi, w blaskach zachodzącego słońca, rozgrzany, zachwycony wraca spracowany mój mistrz. Na płótnie zaczarował piękno chwili, które się nigdy nie powtórzy, poemat malowany, gorący barwami i przeżyciem. Postawił i oparł obraz o ścianę, siadł na ganku patrząc na gasnący dzień i słońce ginące w morzu”.
Renata Weiss, Akordy światła i koloru. Wojciech Weiss i Anerii, [kat. wystawy], Muzeum Regionalne w Stalowej Woli, 2007, s.142