Akwarela przedstawia żonę artysty, Aneri. Zanurzona w lekturze modelka, odziana w błękitną suknię, spoczywa na łóżku w swobodnej pozie. Na szczególną uwagę zasługuje piękne oddanie jej twarzy; posługując się jedynie zróżnicowaniem walorowym jednej plamy barwnej artysta wspaniale wydobył subtelne rysy Ireny Weissowej. To oddające intymny nastrój domowego zacisza przedstawienie podobne jest pod względem kompozycyjnym do fotografii; znalazły się ma nim pozornie przypadkowe elementy otoczenia - zaplecek łóżka, czy fragment prostej szafki stojącej obok (który to element wspaniale buduje przestrzeń kompozycji). Jednakże znajdujący się z tyłu obraz w ciężkiej złoconej ramie oraz wisząca kotara tworzą scenografię, która w połączeniu z upozowaniem modelki odnosi tę pracę do obecnych w tradycji malarstwa europejskiego od pięciuset lat kompozycji przedstawiających Wenus.