U podstaw sztuki uprawianej przez Jerzego Grabowskiego – malarza i grafika, leży analiza matematyczna sytuując twórcę w kręgu abstrakcji geometrycznej. Analiza ta miała na celu poszukiwanie prawdy, dla której system cyfr i skomplikowanych wzorów wydawał się jedyną obiektywną metodą. Był to też wyraz perfekcjonizmu, systematyczności i uporządkowania artysty. Wprost z wartości matematycznych Jerzy Grabowski tworzył system barwny, gdzie odpowiedniej wartości był przypisany właściwy mu walor, komponowany w formie zwielokrotnionych trójkątów. Przypomina to specyficzny system kodowania. Prezentowane szkice uzupełniane również notatkami artysty to próba uchwycenia koncepcji artystycznej. Analiza ta znajdowała swoje ujście w kompozycjach graficznych twórcy, gdzie poza opracowanym systemem barw, dodatkowym walorem stawała się wklęsło-wypukła powierzchnia arkusza papieru. Jerzy Grabowski, nie tylko opisywał naturę w formie ciągów liczb z przypisanymi do nich barwami, jego twórczość można również rozpatrywać w kryteriach sztuki optical-artu oraz postępującej cyfryzacji. W tym roku, przez Narodowe Centrum Kultury, w warszawskiej Kordegardzie została zorganizowana monograficzna wystawa artysty „Między matematyką a emocją”, podczas której przypomniano również malarską część spuścizny po artyście pochodzącą z lat 60. XX wieku.
„[…] Działania matematyczne są fundamentalnym tworzywem warsztatowym, dającym mi jak mniemam, materiał konkretny i obiektywny. Wartości matematyczne znaków matematycznych transfiguruję na znaki plastyczne – kwadratów lub trójkątów – otrzymując kompozycję obrazu czy grafiki”.
Jerzy Grabowski