Stanisław Pomian Wolski naukę malarstwa rozpoczął u W. Gersona w warszawskiej Klasie Rysunkowej, a kontynuował ją w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem J. Matejki. Dzięki prywatnemu stypendium wyjechał do Monachium i w latach 1883-1885 kształcił się jeszcze w Akademii Sztuk Pięknych oraz w prywatnej pracowni J. Brandta. Jego obrazy cieszyły się tak dużą popularnością na monachijskim rynku sztuki, że "zbywał je na stalugach licznym niemieckim Kunsthandlerom". W 1886 wrócił do Warszawy i rozpoczął współpracę z "Tygodnikiem Ilustrowanym". Malował głównie obrazy o tematach historycznych i batalistycznych - rekonesanse, potyczki, biwaki żołnierskie. Ze szczególnym upodobaniem malował sceny z kampanii napoleońskiej. Tematem jego prac były także sceny rodzajowe - pogodne sceny z warszawskich parków i ulic, wypadki na drogach, polowania i, co ciekawe, sceny cyrkowe.
Niestety malarz w wieku trzydziestu trzech lat zapadł na nieuleczalną chorobę umysłową i przestał malować. Krótki okres czynnej działalności artystycznej oraz rozproszenie spuścizny spowodowały, że jego twórczość wciąż pozostaje niemal nieznana.