Znakomity rysownik potrafi kilkoma kreskami opisać i zinterpretować osoby, sytuacje, wydarzenia, cudownie wydobyć ich cechy charakterystyczne, śmiesznostki, absurdy. Na ogół tematem jego prac jest postać kobieca - wciąż ta sama, choć zmienna, odgrywająca wielki, nigdy nie kończący i nigdy nie powtarzający teatr życia. Konkretna, zmysłowa, pogrążona, wydawałoby się, całkowicie i bez reszty w sensualizmie i realności. Za konkretem kryje się jednak refleksja. W realność wpisana jest transcendencja, w konkret-abstrakcja" (Magdalena Hniedziewicz, Katalog wystawy 1994).
W dużym pomieszczeniu, którego przestrzeń nie ograniczana jest żadnymi zbędnymi przedmiotami, skupił artysta grupę dziesięciu kobiet, z których każda przyjmując inna pozę, zajęta jest sobą, skupiona, nieobecna. Precyzyjne pociągnięcia krótkimi kreskami piórka nadają ciałom puszystości i miękkości skóry, a fryzurom nadając idealnego ułożenia.
Tusz, papier; 42,5 x 34,5 cm
Sygnowany l. d.: monogram wiązany 1994 | Tomasz Kazikowski delineavit
Znakomity rysownik potrafi kilkoma kreskami opisać i zinterpretować osoby, sytuacje, wydarzenia, cudownie wydobyć ich cechy charakterystyczne, śmiesznostki, absurdy. Na ogół tematem jego prac jest postać kobieca - wciąż ta sama, choć zmienna, odgrywająca wielki, nigdy nie kończący i nigdy nie powtarzający teatr życia. Konkretna, zmysłowa, pogrążona, wydawałoby się, całkowicie i bez reszty w sensualizmie i realności. Za konkretem kryje się jednak refleksja. W realność wpisana jest transcendencja, w konkret-abstrakcja" (Magdalena Hniedziewicz, Katalog wystawy 1994).
W dużym pomieszczeniu, którego przestrzeń nie ograniczana jest żadnymi zbędnymi przedmiotami, skupił artysta grupę dziesięciu kobiet, z których każda przyjmując inna pozę, zajęta jest sobą, skupiona, nieobecna. Precyzyjne pociągnięcia krótkimi kreskami piórka nadają ciałom puszystości i miękkości skóry, a fryzurom nadając idealnego ułożenia.