Wczesny akademicki obraz z wyraźnym echem secesji.
W latach 1927-1934 studiował na Wydziałe Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie u Ślendzińskiego, Hoppena i Ruszczyca. Wnikliwy obserwator, artysta o szczególnej umiejętności patrzenia, obdarza swoje obrazy raz wyciszonym kolorytem, to znowu barwami intensywnymi, zdecydowanymi. Znakomicie operuje światłem. W bogatym dorobku artystycznym Michała Dobriaka są martwe natury i sceny rodzajowe, ale nade wszystko dominują portrety.
Ostatni przedstawiciel wileńskiego neoklasycyzmu.