Rzeźbiarz ojciec malarza Stanisława. Do 1914 r. mieszkał w Mińsku Litewskim. Od 1892 r. wystawiał regularnie w warszawskiej Zachęcie a także w salonie Krywulta i w 1926 r. w salonie Stowarzyszenia Artystów w Poznaniu. W tym samy roku pracował przy renowacji rzeźb katedry warszawskiej. Tworzył głównie portrety i popiersia charakterystyczne, rzadziej kompozycje figuralne, akty i sporadycznie animalistykę. Zajmował się też rzeźbą religijną, m.in. wystrojem kościoła św. Floriana na Pradze. Tworzył w stylu klasyczno-realistycznym bliskim środkowej fazie twórczości Augusta Zamoyskiego.