Proweniencja: Kolekcja Moïse Kisling, Paryż, Kolekcja rodziny artysty, Kolekcja prywatna
Wystawy:
• Kisling, 3-15 kwietnia 1975, Tokio, Galeries Seibu, Shibuya, nr 48 (reprodukcja)
• Kisling, 19 kwietnia - 5 maja 1975, Osaka, Galeries Seibu Takatsuki, nr 48 (reprodukcja)
• Kisling, 18 maja - 6 czerwca 1984, Tokio, Grande Galerie Odakyu, nr 74 (reprodukcja)
• Kisling, 4 - 26 sierpnia 1984, Miyazaki, The Miyazaki Prefectural Institution
• Kisling, 30 sierpnia - 11 września 1984, Osaka, Galerie d'Art Daimaru, Shinsaibashi
• Kisling, 27 września - 2 października 1984, Kobe, Galerie d'Art Daimaru, nr 74 (reprodukcja)
• Retrospektywa Kislinga, listopad 1984, Paryż, Grand Palais, Salon d'Automne, nr 51.
• Kisling centenaire, 18 kwietnia - 12 lipca 1991, Paryż, Galerie Daniel Malingue, nr 56 (reprodukcja)
Bibliografia:
• Kisling (Jean), Kisling (przedmowa Joseph Kessel), tom I, Paryż, 1971, wydanie dwujęzyczne, s. 310, pl. XI.
• Jacques Lambert, Kisling Prince de Montparnasse, Les éditions de Paris Max Chaleil, 2011 (reprodukcja).
Departament École de Paris ogłasza sprzedaż dwóch głównych dzieł Moïse'a Kislinga, emblematycznego malarza pochodzenia polskiego z École de Paris. Te dwa dzieła z osobistej kolekcji Moïse'a Kislinga pozostały w rodzinie artysty przez spadek i zostały nabyte od niej przez obecnego właściciela. Te dwa obrazy „Młody cygan” i „Naga siedząca na trawie” zostały namalowane w Sanary w willi pracowni malarza „La Baie”, której plany zostały opracowane przez jego żonę Renée. Oba dzieła są reprodukowane w czerni i bieli w tomie I katalogu raisonné artysty i były wystawiane wielokrotnie we Francji oraz za granicą, w tym w Japonii. Obraz „Młody cygan”, namalowany w 1952 roku, jest dziełem ikonicznym, należącym do serii młodych chłopców. Model o dużych czarnych oczach, delikatnych rysach i stylizowanej fryzurze, z czułością ucieleśnia piękno męskiej młodości, które Kisling przedstawiał wielokrotnie. Z tej samej kolekcji pochodzi monumentalny i rzeźbiarski akt „Naga siedząca na trawie” z 1950 roku. Zgodnie z tradycją ustną rodziny artysty, Kisling miał szczególną preferencję dla tego obrazu, który przechowywał w swoim domu i który prezentujemy tutaj dzisiaj: „Naga siedząca na trawie”. Renoma Moïse'a Kislinga częściowo wynika z gatunku aktu, który cenił i celebrował przez całą swoją karierę. Tutaj nie ma znanego modelu leżącego na kanapie ani aktu w pracowni ucieleśniającego kobietę lat 50. Przeciwnie, w dość wyjątkowy sposób artysta maluje tutaj zidealizowany, ponadczasowy, niemal nierealny akt. Artysta odsłania Wenus, nimfę lub nowoczesną kąpiącą się. Fryzura zwinięta na skroni w muszlę, która przechodzi aż do trawy, nawiązuje do antycznego mitu o narodzinach Wenus. Hipotetycznie siedząc blisko strumienia, ta nowoczesna nimfa o czystym, uniwersalnym spojrzeniu, której twarz wyraża skromny uśmiech, wydaje się należeć do odległej przeszłości, jednocześnie oddając szczególną nowoczesność malarza. To dzieło, które nie jest zamówieniem i które artysta zachował w swojej kolekcji osobistej, jest w pewnym sensie manifestem jego wizji sztuki aktu w 1950 roku. Kisling tworzy akt w klasycznym sensie tego słowa, dostarczając dzieło z wieloma odniesieniami do malarstwa starożytnego i nowoczesnego oraz badając gatunek aktu w jego istocie i artystycznych kodach. Antyczna rzeźba stanowi jedną z podstawowych źródeł artystycznych w tworzeniu aktu, a Kisling tworzy monumentalną i rzeźbiarską rekonstrukcję wymarłej starożytności. Postać o masywnych i rzeźbiarskich proporcjach przypomina niektóre kanony starożytności greckiej i rzymskiej, jednocześnie je wyolbrzymiając. Źródła artystyczne są liczne. Ten obraz nawiązuje również do dawnych mistrzów, takich jak Tycjan, oraz do malarstwa Jean-Dominique'a Ingres'a. Centralna pozycja tematu i deformacje anatomiczne to cechy, które artysta mógł badać w Luwrze, szczególnie przed „Wielką Odalisque” i „Kąpiącą się Valpinçon”. Kisling czerpał także z malarstwa Renoira i jego masywnych aktów. Artysta miał możliwość studiowania sztuki Renoira już w swoich latach nauki u profesora Józefa Pankiewicza, który szeroko rozpowszechniał dzieła Renoira w Polsce, zwłaszcza wśród swoich uczniów w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Moïse Kisling wykorzystuje tutaj akt i anatomię jako narzędzie wyrazu. Ta figura, której pozycja jest fizycznie niemożliwa z uwagi na wygięty w poziomie kark pod ciężarem nierealnych włosów, ujawnia poszukiwanie ekspresji. Kisling znał dzieła Augusta Rodina i Camille Claudel, którzy sami inspirowali się rzeźbą Michała Anioła. Widoczne są podobieństwa do dzieł Rodina, szczególnie w wyolbrzymieniu linii ciała na rzecz ekspresji. „Wielki Cień” Augusta Rodina czy „Ranna Niobida” Camille Claudel ukazują postacie, których szyje są wyciągnięte do granic możliwości, a ramiona opadają. Ponadto obraz „Naga siedząca na trawie” ujawnia wizję Moïse'a Kislinga na temat aktu w 1950 roku. Tworzy dzieło oparte na szacunku dla dawnych mistrzów oraz nasycone osobistą nowoczesnością. Nowoczesność Kislinga jest unikalna i koncentruje się na ekspresji, linii, kolorze i kompozycji. Kisling tworzy tutaj przeciwstawne linie prowadzące, aby podkreślić ekspresję. Ramiona, włosy, tors oraz dekoracja gałęzi sosnowych w tle są ustawione w sposób pionowy. Z kolei wydłużony kark z profilem twarzy, udo oraz otwarta dłoń skierowana ku niebu działają jak poziome linie przeciwstawne, które nadają dziełu napięcie, siłę i wyjątkową równowagę. Bez perspektywy monumentalny akt w centrum kompozycji tworzy surrealistyczną atmosferę. Artysta proponuje bardzo osobistą i intymną obserwację człowieka i natury, jedynych tematów jego kompozycji, namalowanych w harmonii zieleni, błękitu, brązu i beżu. Można dostrzec pewien „powrót do porządku”, jak to rozwinął Picasso w latach 20. z jego monumentalnymi kąpiącymi się. „Akt siedzący na trawie”, dzieło emblematyczne, nowoczesna nimfa o masywnych i rzeźbiarskich proporcjach oferuje bogaty repertuar odniesień do sztuki aktu i ucieleśnia tę osobistą refleksję oraz rzadkość w twórczości artysty.
1950, Olej na płótnie, 89 x 70 cm,
Sygn. i dat. l.d. „Kisling 1950”, Na odwrociu na blejtramie etykieta Kolekcji staffle de Moise Kisling „M. Kisling 10”, etykieta „Zdjęcie nr 30”, etykieta „Malingue …” i numer 16, etykieta „International Art Transport ref 3405”
Proweniencja: Kolekcja Moïse Kisling, Paryż, Kolekcja rodziny artysty, Kolekcja prywatna
Wystawy:
• Kisling, 3-15 kwietnia 1975, Tokio, Galeries Seibu, Shibuya, nr 48 (reprodukcja)
• Kisling, 19 kwietnia - 5 maja 1975, Osaka, Galeries Seibu Takatsuki, nr 48 (reprodukcja)
• Kisling, 18 maja - 6 czerwca 1984, Tokio, Grande Galerie Odakyu, nr 74 (reprodukcja)
• Kisling, 4 - 26 sierpnia 1984, Miyazaki, The Miyazaki Prefectural Institution
• Kisling, 30 sierpnia - 11 września 1984, Osaka, Galerie d'Art Daimaru, Shinsaibashi
• Kisling, 27 września - 2 października 1984, Kobe, Galerie d'Art Daimaru, nr 74 (reprodukcja)
• Retrospektywa Kislinga, listopad 1984, Paryż, Grand Palais, Salon d'Automne, nr 51.
• Kisling centenaire, 18 kwietnia - 12 lipca 1991, Paryż, Galerie Daniel Malingue, nr 56 (reprodukcja)
Bibliografia:
• Kisling (Jean), Kisling (przedmowa Joseph Kessel), tom I, Paryż, 1971, wydanie dwujęzyczne, s. 310, pl. XI.
• Jacques Lambert, Kisling Prince de Montparnasse, Les éditions de Paris Max Chaleil, 2011 (reprodukcja).
Departament École de Paris ogłasza sprzedaż dwóch głównych dzieł Moïse'a Kislinga, emblematycznego malarza pochodzenia polskiego z École de Paris. Te dwa dzieła z osobistej kolekcji Moïse'a Kislinga pozostały w rodzinie artysty przez spadek i zostały nabyte od niej przez obecnego właściciela. Te dwa obrazy „Młody cygan” i „Naga siedząca na trawie” zostały namalowane w Sanary w willi pracowni malarza „La Baie”, której plany zostały opracowane przez jego żonę Renée. Oba dzieła są reprodukowane w czerni i bieli w tomie I katalogu raisonné artysty i były wystawiane wielokrotnie we Francji oraz za granicą, w tym w Japonii. Obraz „Młody cygan”, namalowany w 1952 roku, jest dziełem ikonicznym, należącym do serii młodych chłopców. Model o dużych czarnych oczach, delikatnych rysach i stylizowanej fryzurze, z czułością ucieleśnia piękno męskiej młodości, które Kisling przedstawiał wielokrotnie. Z tej samej kolekcji pochodzi monumentalny i rzeźbiarski akt „Naga siedząca na trawie” z 1950 roku. Zgodnie z tradycją ustną rodziny artysty, Kisling miał szczególną preferencję dla tego obrazu, który przechowywał w swoim domu i który prezentujemy tutaj dzisiaj: „Naga siedząca na trawie”. Renoma Moïse'a Kislinga częściowo wynika z gatunku aktu, który cenił i celebrował przez całą swoją karierę. Tutaj nie ma znanego modelu leżącego na kanapie ani aktu w pracowni ucieleśniającego kobietę lat 50. Przeciwnie, w dość wyjątkowy sposób artysta maluje tutaj zidealizowany, ponadczasowy, niemal nierealny akt. Artysta odsłania Wenus, nimfę lub nowoczesną kąpiącą się. Fryzura zwinięta na skroni w muszlę, która przechodzi aż do trawy, nawiązuje do antycznego mitu o narodzinach Wenus. Hipotetycznie siedząc blisko strumienia, ta nowoczesna nimfa o czystym, uniwersalnym spojrzeniu, której twarz wyraża skromny uśmiech, wydaje się należeć do odległej przeszłości, jednocześnie oddając szczególną nowoczesność malarza. To dzieło, które nie jest zamówieniem i które artysta zachował w swojej kolekcji osobistej, jest w pewnym sensie manifestem jego wizji sztuki aktu w 1950 roku. Kisling tworzy akt w klasycznym sensie tego słowa, dostarczając dzieło z wieloma odniesieniami do malarstwa starożytnego i nowoczesnego oraz badając gatunek aktu w jego istocie i artystycznych kodach. Antyczna rzeźba stanowi jedną z podstawowych źródeł artystycznych w tworzeniu aktu, a Kisling tworzy monumentalną i rzeźbiarską rekonstrukcję wymarłej starożytności. Postać o masywnych i rzeźbiarskich proporcjach przypomina niektóre kanony starożytności greckiej i rzymskiej, jednocześnie je wyolbrzymiając. Źródła artystyczne są liczne. Ten obraz nawiązuje również do dawnych mistrzów, takich jak Tycjan, oraz do malarstwa Jean-Dominique'a Ingres'a. Centralna pozycja tematu i deformacje anatomiczne to cechy, które artysta mógł badać w Luwrze, szczególnie przed „Wielką Odalisque” i „Kąpiącą się Valpinçon”. Kisling czerpał także z malarstwa Renoira i jego masywnych aktów. Artysta miał możliwość studiowania sztuki Renoira już w swoich latach nauki u profesora Józefa Pankiewicza, który szeroko rozpowszechniał dzieła Renoira w Polsce, zwłaszcza wśród swoich uczniów w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Moïse Kisling wykorzystuje tutaj akt i anatomię jako narzędzie wyrazu. Ta figura, której pozycja jest fizycznie niemożliwa z uwagi na wygięty w poziomie kark pod ciężarem nierealnych włosów, ujawnia poszukiwanie ekspresji. Kisling znał dzieła Augusta Rodina i Camille Claudel, którzy sami inspirowali się rzeźbą Michała Anioła. Widoczne są podobieństwa do dzieł Rodina, szczególnie w wyolbrzymieniu linii ciała na rzecz ekspresji. „Wielki Cień” Augusta Rodina czy „Ranna Niobida” Camille Claudel ukazują postacie, których szyje są wyciągnięte do granic możliwości, a ramiona opadają. Ponadto obraz „Naga siedząca na trawie” ujawnia wizję Moïse'a Kislinga na temat aktu w 1950 roku. Tworzy dzieło oparte na szacunku dla dawnych mistrzów oraz nasycone osobistą nowoczesnością. Nowoczesność Kislinga jest unikalna i koncentruje się na ekspresji, linii, kolorze i kompozycji. Kisling tworzy tutaj przeciwstawne linie prowadzące, aby podkreślić ekspresję. Ramiona, włosy, tors oraz dekoracja gałęzi sosnowych w tle są ustawione w sposób pionowy. Z kolei wydłużony kark z profilem twarzy, udo oraz otwarta dłoń skierowana ku niebu działają jak poziome linie przeciwstawne, które nadają dziełu napięcie, siłę i wyjątkową równowagę. Bez perspektywy monumentalny akt w centrum kompozycji tworzy surrealistyczną atmosferę. Artysta proponuje bardzo osobistą i intymną obserwację człowieka i natury, jedynych tematów jego kompozycji, namalowanych w harmonii zieleni, błękitu, brązu i beżu. Można dostrzec pewien „powrót do porządku”, jak to rozwinął Picasso w latach 20. z jego monumentalnymi kąpiącymi się. „Akt siedzący na trawie”, dzieło emblematyczne, nowoczesna nimfa o masywnych i rzeźbiarskich proporcjach oferuje bogaty repertuar odniesień do sztuki aktu i ucieleśnia tę osobistą refleksję oraz rzadkość w twórczości artysty.