W 1977 otrzymał dyplom (z wyróżnieniem), w pracowni J. Tarasina, na ASP w Warszawie. Zrobił również aneks do dyplomu w pracowni H. Chrostowskiej. Zajmuje się malarstwem, grafiką i rysunkiem. Jego twórczość malarska zbliżona jest nastrojem do symbolizmu. Debiutował w 1981. W swych dziełach łączy umiejętności świetnego rysownika i kolorysty. Wystawiał, miedzy innymi w Galerii ASP w Warszawie, Galerii Manor House w Morris New York, warszawskiej Galerii Krytyków, Galerii Ligne Roset w Wiedniu, Domu Artysty Plasyka w Warszawie.
Kobiecy akty zajmuje niezwykle istotne miejsce w sztuce Tomasza Kazikowskiego, kobiece ciało uzyskuje w jego dziełach monumentalny, symboliczny charakter. Malarz dąży do maksymalnej syntezy formy, dzięki czemu ciało portretowanej kobiety osiąga purystyczne, harmonijne kształty. Efektem tego staje się ponadczasowy, klasycyzujący charakter omawianego dzieła.

184b
Tomasz KAZIKOWSKI (1952 Mogielnica - 2021)

AKT, SIEDZĄCA NA ZIELONYM TLE, 2000

Olej, płótno; 65 x 54 cm
Sygnowany l. d.: monogram wiązany TK 2000 R
Na odwrocie napis: TOMASZ KAZIKOWSKI | (monogram wiązany) TK | 2000 R. | "AKT, SIEDZĄCA NA ZIELONYM TLE" | olej, 65 x 54

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

W 1977 otrzymał dyplom (z wyróżnieniem), w pracowni J. Tarasina, na ASP w Warszawie. Zrobił również aneks do dyplomu w pracowni H. Chrostowskiej. Zajmuje się malarstwem, grafiką i rysunkiem. Jego twórczość malarska zbliżona jest nastrojem do symbolizmu. Debiutował w 1981. W swych dziełach łączy umiejętności świetnego rysownika i kolorysty. Wystawiał, miedzy innymi w Galerii ASP w Warszawie, Galerii Manor House w Morris New York, warszawskiej Galerii Krytyków, Galerii Ligne Roset w Wiedniu, Domu Artysty Plasyka w Warszawie.
Kobiecy akty zajmuje niezwykle istotne miejsce w sztuce Tomasza Kazikowskiego, kobiece ciało uzyskuje w jego dziełach monumentalny, symboliczny charakter. Malarz dąży do maksymalnej syntezy formy, dzięki czemu ciało portretowanej kobiety osiąga purystyczne, harmonijne kształty. Efektem tego staje się ponadczasowy, klasycyzujący charakter omawianego dzieła.