Należał do Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka" i wielokrotnie wystawiał z wiedeńską "Secesją". Artysta był również związany z krakowską cyganerią artystyczną, przyjaźnił się ze Stanisławem Przybyszewskim. Początkowo w duchu modernizmu malował pod wpływem Edwarda Muncha obrazy ekspresyjno-symboliczne ("Melancholik", "Autoportret z maskami", "Totenmesse", "Taniec", "Pogrzeb w mieście", "Maki", "Demon"). Później łączył zainteresowania kolorem, wpływy impresjonizmu i postimpresjonizmu z formułą realizmu (zależność od Gustawa Couberta) i nawiązaniami do klasycyzmu. Malował portrety ("Student", "Suchotnik", "Portret rodziców"), zmysłowe akty kobiet, które nigdy nie były upozowane, ("Akt leżący", "Wenus", "Japonka"), pejzaże ("Promienny zachód słońca") oraz sceny figuralne ("Kawiarnia paryska"). Jego malarstwo cechuje swobodna, szkicowa technika, uproszczone formy i ciemna kolorystyka, połączona z silnymi akcentami jasnych barw.
Kobieca postać ustawiona została w wyszukanej pozycji, być może jako próba zarejestrowania, jak zachowują się kształty kobiecego ciała w takim położeniu. Szkicowo potraktowana siedząca z podniesiona lewą ręką zgięta w łokciu, prawą przekłada talię.
Na odwrocie kobieta w podobnej pozycji w ujęciu z profilu, prawa rękę ma swobodnie opuszczoną.