Malarz, legendarna postać warszawskiego środowiska artystycznego. W latach 1962-68 studiował na warszawskiej ASP - początkowo rzeźbę, następnie malarstwo w pracowniach Jana Wodyńskiego i Jana Cybisa. W roku 1971 rozpoczął także studia scenograficzne. Wraz z Janem Dobkowskim stworzył "Grupę Neo-Neo", której działalność rozpoczęła się już w 1965 roku, a wystawy w latach 1967-70. Inspiracje pop-artem i secesją oraz wyraźne nawiązania do sztuki plakatu, obecnej silnie w obu tych stylach - to znaki rozpoznawcze twórczości Zielińskiego, często ironicznej, wyrosłej z protestu przeciw konserwatywnemu koloryzmowi oraz systemowi socjalistycznemu. W roku 1969 obaj twórcy zorganizowali wystawę form przestrzennych w zakładach tarchomińskiej "Polfy", połączone z dyskusjami prze-prowadzonymi na terenie kilku innych warszawskich zakładach przemysłowych w 1970 roku. Początkowo dekoracyjne z elementami symboliki egzystencjalnej oraz czasem erotyki - w późniejszej twórczości artysty ulegają indywidualizacji - stają się bardziej ekspresyjne i spontaniczne.

225
Jerzy Ryszard ZIELIŃSKI-JURRY (Kazimierzowo k. Kielc 1943 - Warszawa 1980)

AKT, ok. 1964

Olej, płótno; 114 x 71 cm
Sygnowany śr. d.: jurry
Obraz wystawiany, opisany, reprodukowany w: Jurry. Powrót artysty. Jerzy Ryszard "Jurry" Zieliński (1943-1980), Galeria Zderzak, Kraków 2010, s. 439, poz. 20

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Malarz, legendarna postać warszawskiego środowiska artystycznego. W latach 1962-68 studiował na warszawskiej ASP - początkowo rzeźbę, następnie malarstwo w pracowniach Jana Wodyńskiego i Jana Cybisa. W roku 1971 rozpoczął także studia scenograficzne. Wraz z Janem Dobkowskim stworzył "Grupę Neo-Neo", której działalność rozpoczęła się już w 1965 roku, a wystawy w latach 1967-70. Inspiracje pop-artem i secesją oraz wyraźne nawiązania do sztuki plakatu, obecnej silnie w obu tych stylach - to znaki rozpoznawcze twórczości Zielińskiego, często ironicznej, wyrosłej z protestu przeciw konserwatywnemu koloryzmowi oraz systemowi socjalistycznemu. W roku 1969 obaj twórcy zorganizowali wystawę form przestrzennych w zakładach tarchomińskiej "Polfy", połączone z dyskusjami prze-prowadzonymi na terenie kilku innych warszawskich zakładach przemysłowych w 1970 roku. Początkowo dekoracyjne z elementami symboliki egzystencjalnej oraz czasem erotyki - w późniejszej twórczości artysty ulegają indywidualizacji - stają się bardziej ekspresyjne i spontaniczne.