Józef Brandt obok Maksymiliana Gierymskiego i Władysława Czachórskiego był najwyżej cenionym i najbardziej znanym przedstawicielem polskiej kolonii artystycznej w Monachium na przełomie XIX i XX wieku. Studia artystyczne rozpoczął w pracowni Leona Cognieta w Paryżu. Korzystał również z rad Juliusza Kossaka, którego twórczość bardzo cenił i z którym był bardzo zaprzyjaźniony. W 1863 roku Brandt wyjechał do Monachium, gdzie studiował pod kierunkiem Franza Adama, Teodora Horschelta i Karla von Piloty`ego. W stolicy Bawarii pozostał już na stałe. Miesiące letnie spędzał w Orońsku koło Radomia, gdzie od 1877 roku miał swój majątek z urządzonymi dwoma pracowniami. Podróżując po Polsce i Ukrainie dużo rysował. Jego szkice ołówkowe i akwarelowe były najczęściej studiami do dużych, panoramicznych kompozycji tworzonych w pracowni monachijskiej. Malował obrazy o tematyce batalistycznej ale także sceny rodzajowe, pejzaże, rzadko portrety. Ogromne powodzenie obrazów Brandta na rynku europejskim i amerykańskim sprawiło, że tylko niewielka ich część trafiła do zbiorów polskich.