Od 1918 artysta komponował sceny figuralne, malował akty i portrety nawiązujące do tradycji sztuki muzealnej; wzorował się w nich na stylistycznych konwencjach malarstwa dojrzałego renesansu, manieryzmu i baroku. Upozowanie aktów o walorowym modelunku karnacji, odwołuje się do tycjanowskich i rubensowskich kompozycji. Prezentowany obraz, należy do serii wizerunków nagich modelek wykonanych przez artystę i zawiera typowy dla aktów malowanych przez Kramsztyka duży ładunek erotyzmu rozgrywającego się nie tylko w zmysłowym upozowaniu modelki, ale także w nasyceniu światła.