W 1923 roku Kazimierz Podsadecki ukończył studia na Wydziale Sztuk Zdobniczych w Szkole Przemysłowej w Krakowie. Od tego momentu działał w kręgu awangardowego pisma "Zwrotnica", redagowanego przez Tadeusza Peipera. Od 1926 roku odpowiadał za szatę graficzną "Zwrotnicy", a także w stylu konstruktywistycznym projektował układy typograficzne książek. Jego prace z tego okresu wywodzą się z tradycji polskiego formizmu. Na pierwszej wystawie grupy "Presens" zaprezentował osiem prac abstrakcyjnych będących dowodem twórczych poszukiwań przetwarzających zdobycze polskiego konstruktywizmu. Od 1928 roku artysta rozpoczął współpracę z koncernem "Ilustrowanego Kuriera Codziennego" - w tygodnikach "Na szerokim świecie" i w "Światowidzie" zamieszczał fotomontaże, które mieściły się między konstruktywistyczną stylizacją (elementy pozafotograficzne wykonane były z doklejonego kolorowego papieru) a groteską inspirowaną surrealizmem i "nową fotografią". W 1932 roku Podsadecki uczestniczył w zorganizowanej przez łódzką grupę "A. R." międzynarodowej wystawie typografii, która odbyła się w Instytucie Propagandy Sztuki w Łodzi. Brali w niej udział obok Polaków ważni twórcy europejscy. W tym czasie w zakresie filmu współpracował z Januszem Marią Brzeskim oraz publikował teksty na ten temat. W latach trzydziestych artysta poświęcił się głównie sztuce fotomontażu. Od 1935 roku Podsadecki oddalał się od twórczości o tradycji awangardowej przechodząc na pozycje bliższe malarskiemu koloryzmowi; od tego roku został członkiem Związku Zawodowego Polskich Artystów Plastyków w Krakowie. Uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 roku, w wyniku, której trafił do niewoli. Gestapo zniszczyło większą część jego dorobku z okresu konstruktywistycznego. Po II wojnie światowej początkowo mieszkał w Szczecinie, gdzie założył tamtejszy oddział Związku Polskich Artystów Plastyków. W 1952 roku powrócił do Krakowa. W ostatnich latach swego życia malował pejzaże i martwe natury w konwencji kolorystycznej. Najważniejsza wystawa prezentująca międzywojenny dorobek Brzeskiego i Podsadeckiego zatytułowana Janusz Maria Brzeski, Kazimierz Podsadecki. Z pogranicza plastyki i filmu (opracowanie wystawy i redakcja katalogu Janusz Zagrodzki) odbyła się w Muzeum Sztuki w Łodzi na przełomie 1980/1981. Prace Kazimierza Podsadeckiego znajdują się w zbiorach: Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego w Krakowie i Muzeum Narodowego w Warszawie.
Prezentowana praca pochodzi z późnego okresu twórczości Kazimierza Podsadeckiego, gdy przeszedł on już na pozycje kolorystyczne. Szybką, zdecydowaną kreską malarz w mistrzowski sposób notuje układ ciała leżącej kobiety. Jej bujne kształty zarysowuje grubym, czarnym konturem wydobywając je z tła. Jest w tej niewymuszonej pozie modelki cała prawda sceny, która zachwyciła artystę.
Tusz, piórko, papier; 18 x 23,5 cm
Sygnowany l. d.: PODSADECKI, p. d.: 29. XI. 1956
W 1923 roku Kazimierz Podsadecki ukończył studia na Wydziale Sztuk Zdobniczych w Szkole Przemysłowej w Krakowie. Od tego momentu działał w kręgu awangardowego pisma "Zwrotnica", redagowanego przez Tadeusza Peipera. Od 1926 roku odpowiadał za szatę graficzną "Zwrotnicy", a także w stylu konstruktywistycznym projektował układy typograficzne książek. Jego prace z tego okresu wywodzą się z tradycji polskiego formizmu. Na pierwszej wystawie grupy "Presens" zaprezentował osiem prac abstrakcyjnych będących dowodem twórczych poszukiwań przetwarzających zdobycze polskiego konstruktywizmu. Od 1928 roku artysta rozpoczął współpracę z koncernem "Ilustrowanego Kuriera Codziennego" - w tygodnikach "Na szerokim świecie" i w "Światowidzie" zamieszczał fotomontaże, które mieściły się między konstruktywistyczną stylizacją (elementy pozafotograficzne wykonane były z doklejonego kolorowego papieru) a groteską inspirowaną surrealizmem i "nową fotografią". W 1932 roku Podsadecki uczestniczył w zorganizowanej przez łódzką grupę "A. R." międzynarodowej wystawie typografii, która odbyła się w Instytucie Propagandy Sztuki w Łodzi. Brali w niej udział obok Polaków ważni twórcy europejscy. W tym czasie w zakresie filmu współpracował z Januszem Marią Brzeskim oraz publikował teksty na ten temat. W latach trzydziestych artysta poświęcił się głównie sztuce fotomontażu. Od 1935 roku Podsadecki oddalał się od twórczości o tradycji awangardowej przechodząc na pozycje bliższe malarskiemu koloryzmowi; od tego roku został członkiem Związku Zawodowego Polskich Artystów Plastyków w Krakowie. Uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 roku, w wyniku, której trafił do niewoli. Gestapo zniszczyło większą część jego dorobku z okresu konstruktywistycznego. Po II wojnie światowej początkowo mieszkał w Szczecinie, gdzie założył tamtejszy oddział Związku Polskich Artystów Plastyków. W 1952 roku powrócił do Krakowa. W ostatnich latach swego życia malował pejzaże i martwe natury w konwencji kolorystycznej. Najważniejsza wystawa prezentująca międzywojenny dorobek Brzeskiego i Podsadeckiego zatytułowana Janusz Maria Brzeski, Kazimierz Podsadecki. Z pogranicza plastyki i filmu (opracowanie wystawy i redakcja katalogu Janusz Zagrodzki) odbyła się w Muzeum Sztuki w Łodzi na przełomie 1980/1981. Prace Kazimierza Podsadeckiego znajdują się w zbiorach: Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego w Krakowie i Muzeum Narodowego w Warszawie.
Prezentowana praca pochodzi z późnego okresu twórczości Kazimierza Podsadeckiego, gdy przeszedł on już na pozycje kolorystyczne. Szybką, zdecydowaną kreską malarz w mistrzowski sposób notuje układ ciała leżącej kobiety. Jej bujne kształty zarysowuje grubym, czarnym konturem wydobywając je z tła. Jest w tej niewymuszonej pozie modelki cała prawda sceny, która zachwyciła artystę.