Studia malarskie rozpoczęła w 1930 roku w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych pod panieńskim nazwiskiem Jasińska. Studiowała w pracowniach Felicjana Szczęsnego Kowarskiego i Tadeusza Pruszkowskiego. Do Paryża na dalsze studia wyjechała w 1935 roku, tam wraz Jackiem Żuławskim przyszłym mężem studiowała u Józefa Pankiewicza. Po ślubie w 1938 r. Żuławscy wyjechali do Włoch. Powrócili do kraju, aby osiedlić się w Gdyni, gdzie Hanna została nauczycielem rysunku. Po wojnie należała do grupy założycieli Instytutu Sztuk Plastycznych w Sopocie. Reprezentowała wielki smak malarski i wytrawną kulturę plastyczną. Malowała pejzaże i sceny rodzajowe. W1947 roku objęła pracownie ceramiki, a w latach 1956-1957 była współtwórczynią grupy "Kadyny". Starała się zerwać ze starą tradycją traktowania ceramiki jako rzemiosła. Była autorką wielu realizacji z dziedziny malarstwa monumentalnego oraz ceramiki dekoracyjnej. Brała udział w realizacji fresków kamienic Starego Miasta w Gdańsku oraz Starego i Nowego Miasta w Warszawie. Stworzyła polichromie ściany "Torwaru", wnętrza Domu Prasy w Kazimierzu oraz mozaiki na Placu Konstytucji w Warszawie i na dworcu kolejowym w Gdyni. Z Wybrzeżem związana była do 1978 roku, była profesorem nadzwyczajnym PWSSP w Gdańsku. Umiała połączyć różne dyscypliny twórcze. Potrafiła znaleźć w nich wszystkich wspólny mianownik, tak aby oddać jednolity i spójny charakter swojego malarstwa i prac ceramicznych.