Zaczął naukę w 1938 w prywatnej szkole malarstwa A.Terleckiego w Krakowie. Kontynuował studia w latach 1940-42 w krakowskiej Kunstgewerbeschule. W latach okupacji nawiązał kontakty z gronem artystów skupionych wokół Tadeusza Kantora, późniejszych członków Grupy Młodych Plastyków i Grupy Krakowskiej. W latach 1945-48 dopełnił studiów na Wydziale Malarstwa ASP w Krakowie pod kierunkiem Eugeniusza Eibischa, uczył się też grafiki u Konrada Srzednickiego. Od 1949 był pedagogiem w liceach plastycznych. Od 1950 był związany z Wydziałem Grafiki - filią krakowskiej ASP w Katowicach. W 1974 przeniósł się do ASP w Krakowie, gdzie prowadził pracownię rysunku na Wydziale Grafiki. Uczył m.in. późniejszych członków grupy "Wprost", z którymi utrzymywał kontakty i powinowactwo artystyczne w późniejszych latach, będąc przez nich traktowany jako nestor i autorytet. Choć zajmował się malarstwem sztalugowym, w sposób najbardziej charakterystyczny wypowiedział się w rysunkach pastelem, węglem i tuszem, o kolorystyce ograniczonej lub wręcz monochromatycznych. W realistycznym, nieco karykaturalnym stylu przedstawiał międzyludzkie konflikty, uczucia i sytuacje z pozoru codzienne, nasycone jednak refleksją o charakterze szerszym, egzystencjalnym. Zajmował się również grafiką użytkową i ilustracją, jest autorem publikacji z zakresu nauczania w szkolnictwie artystycznym.