Jasnowłosa kobieta to zapewne Jadwiga, jedna z dwóch ulubionych przez artystę krakowskich modelek. Weiss malował ją kilkukrotnie w latach trzydziestych i czterdziestych XX w. Jak pisał Jan Zaklina, akty Weissa ukazują "jaki przepych, ile bogactwa malarskiego kryje w sobie matowy połysk skóry, wciąż inny, a kuszący (J.Zaklina, Wystawy zbiorowe w Zachęcie "Kurier Warszawski", 8.02.1931). Są to "monumenty żywe, tak żywe że aż ten fenomenalny realizm, który nie ma w sobie nic z drobiazgowości - ten realizm charakteryzowany czystą artystycznością, zaczyna zdumiewać, przerażać - tem bardziej, że daje przepyszne dekoracje całości. Barwa z odczuciem rzeczywistości łączą się tak mocno, że czasem siła tych zdaje się przechodzić w brutalność - i aż zapomnieć o tym każe, że jest to wyższej kategorii sztuka czysta, swobodna twórczość artysty, który zjawiska bierze jako światło, kolor, wraz z wszystkimi ich odcieniami - i który wie, że żadna abstrakcyjna konstrukcja nie nie przewyższy przyrody w tworzeniu żywego przepięknego ornamentu - kobiety - pejzażu - kwiatu"
(Jan Kleczyński, Wystawa Wojciecha Weissa w Zachęcie, "Kurier Warszawski", 8.02.1931)