Obraz pierwotnie stanowił rewers prezentowanej kompozycji "Pegaz". Po zabiegu rozwarstwienia sklejki przeprowadzonym w okresie od grudnia 2003 do marca 2004 stanowi samodzielne dzieło. Geppert przez cały okres swej twórczości prowadził dialog z malarstwem muzeów. W trakcie pobytu w Paryżu zafascynowała go sztuka renesansu, głównie malarstwo Veronese`a, obrazy Géricaulta, Delacroix, impresjonistów i fowistów. Już we wczesnym okresie twórczości malował akty, dla których inspiracji poszukiwał w muzealnych wzorach i sztuce bliskiego mu duchowo Jacka Malczewskiego. Stąd zapewne statyczne układy kompozycyjne malowanych przez Gepperta aktów, ich kolorystyczne wyciszenie, i melacholijny ton zbieżny z poetyką malarstwa okresu Młodej Polski, np. z aktami malowanymi przez Alfonsa Karpińskiego. W ekspertyzie obrazu Barbara Ilkosz podkreśla: "Ujęcie portretowanej modelki, modelunek postaci, a także obecność charakterystycznych dla malarstwa Gepperta motywów, takich jak kotara i barwna tkanina z typową dla dwudziestolecia międzywojennego kolorystyką i wzorem, wykazują dużą zbieżność stylistyczną z twórczością tego malarza [Karpińskiego]. Można tu przywołać "Portret kobiety" z 1917 roku (Muzeum Narodowe w Warszawie"), czy "Portret doktora Frankowskiego" z 1916 roku (Muzeum Narodowe we Wrocławie)."