Stanisław Dybowski studiował w warszawskiej Szkole Rysunkowej. W latach 1917-1919 kształcił się w Moskwie. Po powrocie do kraju podjął naukę w stołecznej Szkole Sztuk Pięknych (1923-26) u Karola Tichego i Władysława Skoczylasa. W 1926 r. wyjechał do Francji, przez dwa lata mieszkał w Paryżu, tam też wystawiał swoje prace. W 1932 r. dzięki otrzymanemu stypendium Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych wyjechał do Włoch na dalsze studia artystyczne. Zamieszkał na stałe w Warszawie. Wystawiał przede wszystkim w Zachęcie, a także w paryskiej galerii Au Sacre du Printeps, łódzkim IPS-ie, krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. Podczas okupacji, obok malarstwa zajmował się handlem obrazami i ramami. Wiele jego prac spłonęło w powstaniu warszawskim. Twórczość Dybowskiego bazowała na tradycjach malarstwa pejzażowego, którego mistrzem był Jan Stanisławski. Oprócz pejzaży, artysta malował portrety oraz martwą naturę.
Olej, płótno; 83,5 x 100,4 cm
Sygnowany czerwonym olejem p.d.: ST. DYBOWSKI.
Stanisław Dybowski studiował w warszawskiej Szkole Rysunkowej. W latach 1917-1919 kształcił się w Moskwie. Po powrocie do kraju podjął naukę w stołecznej Szkole Sztuk Pięknych (1923-26) u Karola Tichego i Władysława Skoczylasa. W 1926 r. wyjechał do Francji, przez dwa lata mieszkał w Paryżu, tam też wystawiał swoje prace. W 1932 r. dzięki otrzymanemu stypendium Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych wyjechał do Włoch na dalsze studia artystyczne. Zamieszkał na stałe w Warszawie. Wystawiał przede wszystkim w Zachęcie, a także w paryskiej galerii Au Sacre du Printeps, łódzkim IPS-ie, krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. Podczas okupacji, obok malarstwa zajmował się handlem obrazami i ramami. Wiele jego prac spłonęło w powstaniu warszawskim. Twórczość Dybowskiego bazowała na tradycjach malarstwa pejzażowego, którego mistrzem był Jan Stanisławski. Oprócz pejzaży, artysta malował portrety oraz martwą naturę.