Urodzony w Ustrzykach Dolnych. Podstawową edukację zdobył we Lwowie, gdzie w 1926 zdał maturę. Następnie rozpoczął studia w krakowskiej ASP, gdzie w 1935 uzyskał absolutorium; jego profesorami byli W. Jarocki, T. Axentowicz, I. Pieńkowski i K. Frycz. W 1938 podjął pedagogiczne obowiązki, które kontynuował do 1977; nauczał w Liceum Sztuk Plastycznych w Krakowie i Szkole Przemysłu Artystycznego w Sosnowcu. Od 1951 wykładał w macierzystej akademii. W latach 1949-1953 pełnił funcję scenografa w krakowskim Teatrze Młodego Widza. Związany był z awangardową Grupą Krakowską zarówno w okresie międzywojennym jak po wojnie; w 1979 wziął udział w krakowskiej ekspozycji ugrupowania "Awangarda artystyczna z kręgu KPP". W 1980/81 jego prace pokazywane były na wystawie "Ekspresjonizm w sztuce polskiej" (Muzeum Narodowe we Wrocławiu; Zachęta). Indywidualne prezentacje twórczości artysty odbyły się m.in. w Zakopanem (1958), Pradze i Bratysławie (1963), Krakowie (1963, 1969, 1977, 1980, 1981, 1984) i Sanoku (1984). Oferowany rysunek dobitnie świadczy o awangardowej genealogii artysty; zsyntetyzowane formy kobiecego aktu sprowadzone są tu do układu płaszczyzn, które dopełnione zostają plamami brązu, czerwieni i błękitu w tle. Statyczna, mocno zaakcentowana struktura kompozycyjna, wyspekulowane relacje łuków i linii prostych oraz zawężona gama chromatyczna mają postkubistyczną proweniencję.