Akty Jerzego Nowosielskiego stanowią jedne z najbardziej typowych tematów w jego twórczości. Artysta zachwycał się kobiecym ciałem i kobietą w ogóle, która w jego mniemaniu łączyła w sobie sferę sacrum i profanum, cielesność z mistycyzmem. W jego twórczości pojawiają się m. in. wizerunki gimnastyczek czy robotnic. Jan Gondowicz zwrócił uwagę na kompozycję aktu budowaną przez Nowosielskiego: "puste centrum obrazu okalać zaczął ostro wykadrowaną, przycupniętą postacią kobiecą. Wydzieloną udami do kolan, zgiętym tułowiem, piersiami, a często i wyciągniętymi ramionami przestrzeń przebija niekiedy szafirowe okienko, wiodące w inny wymiar". Opis ten charakteryzuje prezentowaną pracę, która jest przykładem postrzegania kobiecego ciała przez artystę.